Ο διαδικτυακός οδηγός όπερας για την ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ
Ο Ουμπέρτο Τζορντάνο πέτυχε μια συγκλονιστική επιτυχία με αυτή την όπερα πριν ακόμη κλείσει τα τριάντα του χρόνια. Έγινε αθάνατος και, μαζί με τον Mascagni, τον Leoncavallo και τον Puccini, ένα από τα τέσσερα λαμπρότερα αστέρια στον “βερισμικό ουρανό”.
Περιεχόμενο
♪ Σχόλια
♪ Πράξη Ι
♪ Πράξη ΙΙ
♪ Act IV
Σύσταση εγγραφής
Στιγμιότυπα
Σύνοψη
Πρεμιέρα
Μιλάνο, 1896
Libretto
Luigi Illica, βασισμένο στην ιστορική μορφή του André Chénier.
Οι κύριοι ρόλοι
Αντρέα Σενιέ, συγγραφέας και ποιητής (τενόρος) - Gérard, υπηρέτης της κόμισσας Coigny και μετέπειτα εισαγγελέας (βαρύτονος) - Maddalena, κόρη της κόμισσας Coigny (σοπράνο) - Roucher, φίλος του Αντρέα Σενιέ (μπάσος) - Bersi, υπηρέτρια της Maddalena (μέτζο-σοπράνο).
Recording recommendation
EMI με τη Μαρία Κάλλας και τον Mario del Monaco υπό τη διεύθυνση του Antonino Votto και τη Χορωδία και Ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου. Μια εναλλακτική ηχογράφηση είναι του Luciano Pavarotti και της Montserrat Caballé υπό τη διεύθυνση του Riccardo Chailly (DECCA).
Επεξηγήσεις
Ιστορία και πρεμιέρα
Ως νεαρός συνθέτης, ο Τζορντάνο είχε συμβόλαιο για αρκετά χρόνια με τον εκδότη Sonzogno, ο οποίος τον έδιωξε με τα λόγια “ότι είναι εντελώς ατάλαντος”. Ο εντελώς άφραγκος Τζορντάνο ήταν απελπισμένος και ζήτησε από τον φίλο του, τον τότε γνωστό συνθέτη Franchetti, να μεσολαβήσει. Ο Sonzogno, ο οποίος ήταν επίσης διευθυντής της Σκάλας, έδωσε στον Τζορντάνο άλλη μια ευκαιρία. Ο Luigi Illica του έγραψε ένα λιμπρέτο το 1894 για μια ιστορία σχετικά με τον Γάλλο ποιητή “Αντρέα Σενιέ”. Τώρα ο Τζορντάνο μετακόμισε στον Illica στο Μιλάνο και άρχισε να συνθέτει κάτω από άθλιες συνθήκες. Κατά καιρούς ζούσε και συνέθετε στην αποθήκη ενός γραφείου κηδειών, στους επάνω ορόφους του οποίου έμενε ο Illica. Δούλεψε πάνω στην όπερα κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων ετών. Όταν παρέδωσε το ολοκληρωμένο χειρόγραφο στον ιμπρεσάριο, ο μουσικός σύμβουλος του Σονζόγκο το απέρριψε. Ο Τζορντάνο ήταν συντετριμμένος και επικοινώνησε με τον διάσημο πλέον Πιέτρο Μασκάνι, τον συνθέτη της “Cavalleria rusticana”. Κατάφερε να ηρεμήσει τον Sonzogno, ο οποίος δέχτηκε το έργο γκρινιάζοντας. Εκείνη την εποχή ο Sonzogno ήταν πολύ αμφιλεγόμενος ως διευθυντής της Σκάλας, επειδή είχε υποστεί πολλές αποτυχίες με διάφορες παραγωγές και φοβόταν να προσγειώσει άλλη μια αποτυχία με τον “Αντρέα Σενιέ”. Ακόμη και με την επιτυχημένη όπερα “Κάρμεν” είχε υποστεί ναυάγιο. Οι εντάσεις μεταξύ Sonzogno και Τζορντάνο αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν ο τενόρος αρνήθηκε να τραγουδήσει τον ρόλο του και έπρεπε να βρεθεί αντικαταστάτης. Έτσι, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ τεταμένη όταν ανέβηκε η αυλαία τον Μάρτιο του 1896. Ήδη η πρώτη άρια έπρεπε να επαναληφθεί και η παράσταση αποδείχθηκε ένας μεγαλειώδης θρίαμβος. Ο Τζορντάνο χρειάστηκε να περάσει είκοσι φορές μπροστά από την αυλαία και έτσι έσωσε τον Σονζόγκο, ο οποίος ήταν πανευτυχής για την αναπάντεχη τροπή των πραγμάτων.
Το λιμπρέτο
Ο Luigi Illica πήρε ως βάση τη μοίρα της ιστορικής φιγούρας του “Αντρέα Σενιέ” και επινόησε μια ερωτική ιστορία για να τη συνοδεύσει. Ο Ρουσέρ καθώς και η Μανταλένα και ο Ζεράρ είναι φανταστικοί χαρακτήρες. Όταν ο Illica δούλευε πάνω στην όπερα, έγραφε επίσης πάνω στην “Tosca” και τη “La Bohème” σε συνδυασμό με τον Giacosa. Ενώ ο Giacosa ήταν ο ποιητικός “στιχουργός”, ο Illica ήταν ο πλούσιος “παραμυθάς”. Είναι εκπληκτικό πόσες πλοκές και σκηνές ενσωμάτωσε στον “Αντρέα Σενιέ”: βλέπουμε το ευγενές κάστρο του Ancien Régime, την εικόνα του βοσκού, σκηνές δρόμου στο Παρίσι, ένα επαναστατικό δικαστήριο, σκηνές από τα μπουντρούμια, τη σκηνή της εκτέλεσης και σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε τους δώδεκα σκηνικούς ρόλους. Χάρη στη φαντασία του ο Ουμπέρτο Τζορντάνο μπόρεσε να αποκτήσει εμπνευσμένες εικόνες για το συνθετικό του έργο.
Η μουσική
Ήταν η απόλυτη υλική ανάγκη που ενέπνευσε το δημιουργικό πνεύμα του Giordano; Προσφέρει στον ακροατή έναν εκπληκτικό αριθμό σπουδαίων μελωδιών, πολύχρωμων σκηνών και μεγάλων συναισθημάτων. Ο Τζορντάνο βρήκε τους κατάλληλους τόνους για όλες τις σκηνές και τους ρόλους και σε ηλικία 27 ετών βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικής του δύναμης. Από σήμερα όλοι οι τενόροι και οι σοπράνο που είχαν βαθμό και όνομα τραγουδούσαν τους ελκυστικούς ρόλους. Ένα ζευγάρι μάλιστα πυροδότησε έναν πόλεμο τραγουδιστών που έγινε διάσημος (βλ. παρακάτω). Έτσι το έργο αυτό έγινε μια κλασική “όπερα τραγουδιστών”, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται.
ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ Act I
Σύντομη περιγραφή: 1789 στο κάστρο μιας κόμισσας. Οι προετοιμασίες για έναν χορό βρίσκονται σε εξέλιξη. Εκτός από πολλούς ευγενείς, είναι προσκεκλημένος και ο συγγραφέας Αντρέα Σενιέ.
Μια σύντομη ορχηστρική εισαγωγή περιγράφει με λουλουδάτα χρώματα την παρακμιακή χλιδή της γιορτής των ευγενών κατά τη διάρκεια ενός χειμώνα πείνας. Ο υπηρέτης Gerard σχολιάζει περιφρονητικά τους ευγενείς, συνοδευόμενος σκωπτικά από την αυλική χορευτική μουσική της ορχήστρας. Στο δεύτερο μέρος, η μουσική ανατρέχει σε μια απειλητική διάθεση που προαναγγέλλει την επερχόμενη καταστροφή.
Questo azzurro sofà – Nucci / Howlett
Ο υπηρέτης Ζεράρ είναι ερωτευμένος με τη Μανταλένα
Σύντομη περίληψη: Ο υπηρέτης Ζεράρ μισεί τους αριστοκράτες, αλλά είναι κρυφά ερωτευμένος με τη Μανταλένα, την κόρη της κόμισσας.
Η μουσική αλλάζει με την άφιξη της Μανταλένας, τρυφεροί ήχοι άρπας και πνευστών τη συνοδεύουν. Ακόμη και ο Gérard, του οποίου η φωνή ακούγεται στο βάθος, έχει ξαφνικά ηρεμήσει ξανά.
Il giorno intorno – Nucci / Caballé
Μια τονογραφία του Ancien Régime
Η Μανταλένα, δεμένη με ένα στενό μπούστο, περιμένει τον χορό.
Ένα κομψό, αυλικό μοτίβο εισάγει αυτό το απόσπασμα, το οποίο μαζί με το δεύτερο όμορφο και ενθουσιασμένο χορευτικό μοτίβο ζωγραφίζει μια υπέροχη μουσική εικόνα του Ancien Régime.
Soffocco, moro tutta chiusa – Tebaldi
Η σκηνή του ποιμενικού βοσκού
Σύντομη περίληψη: Μια θεατρική ομάδα παίζει μια σκηνή βοσκού για ψυχαγωγία.
Ένα ρομαντικό έργο με γυναικεία χορωδία και συνοδεία άρπας.
O Pastorelle, Addio
“Un di all azurro”
Στον χορό η Μανταλένα προκαλεί τον Σενιέ με λόγια για τον έρωτα. Εκείνος υπερασπίζεται την αληθινή αγάπη και εκφράζει την περιφρόνησή του για την αριστοκρατία, η οποία αδιαφορεί για τη δυστυχία του λαού.
Αυτή η διάσημη άρια αποτελεί σωματική πρόκληση για τον τενόρο. Μακρά δηλωτικά και δυναμικά περάσματα, μερικές φορές σε υψηλούς τόνους, προκαλούν τον τενόρο. Η άρια διαρκεί 6 λεπτά, συμπεριλαμβανομένου του ρετσιτατίβου.
Θα ακούσετε αυτή την άρια σε δύο εκδοχές, μια λυρική από τον Pavarotti και μια ηρωική από τον Franco Corelli.
Ας ξεκινήσουμε με τον Luciano Pavarotti. Είναι σε λυρικό, ζεστό τόνο.
Un di all azzuro (1) – Pavarotti/Chailly
Ο Φράνκο Κορέλι δεν ήταν ο τενόρος των λυρικών αποχρώσεων. Fischer (Grosse Stimmen): “Ο Squillo του έμοιαζε να κόβει ατσάλινες πόρτες … Θα περιμένει κανείς μάταια για λεπτά εφέ, για αξίες και αποχρώσεις με τον Κορέλι, ως τενόρος της νικηφόρας δέσμης υψηλού υψομέτρου και του ατσαλιού δεν έχει σχεδόν κανέναν όμοιό του”.
Un di all azzurro (2) – Corelli/Santini
Σύντομη περιγραφή: Ο Ζεράρ κάλεσε κρυφά στην αίθουσα πεινασμένους χωρικούς που αρχίζουν να ζητιανεύουν. Η κόμισσα τους πετάει έξω, οπότε ο Ζεράρ παραιτείται δυνατά από την υπηρεσία του στο κάστρο.
ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ Πράξη II
Σύντομη περιγραφή: Πέντε χρόνια μετά. Η Γαλλία κυβερνάται από τον Ροβεσπιέρο και έχει μετατραπεί σε αστυνομικό κράτος.
Περί της κόλασης
Σύντομη περιγραφή: Η Μανταλένα επέζησε από τις εκκαθαρίσεις. Συνοδεύεται από την πιστή υπηρέτρια Μπερσί, η οποία νοικιάζει τον εαυτό της ως τη λεγόμενη “Merveilleuse” (πόρνη). Την παρακολουθεί καχύποπτα ένας “Incroyable” (χαφιές), ενώ περνάει από δίπλα της ένα κάρο κρεμάλας με καταδικασμένους σε θάνατο. Ο Bersi αναζητά τον Chénier.
Temer perché – Ewing
Ο Σενιέ είναι σε επαφή με έναν άγνωστο
Σύντομη περιγραφή: Ο Σενιέν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που έχει γνωρίσει ποτέ..: Ο Σενιέ έμαθε ότι βρίσκεται σε μια λίστα με δημόσιους εχθρούς. Ο φίλος του ο Ρουσέρ τον συμβουλεύει να το σκάσει. Έχει αποκτήσει διαβατήριο, αλλά ο Chénier θέλει πρώτα να συναντήσει έναν άγνωστο, με τον οποίο βρίσκεται σε αλληλογραφία εδώ και καιρό.
Credo a una possanza arcana – del Monaco
Σύντομη περιγραφή: Σύντομη περιγραφή: Ο Ρούτσερ προειδοποιεί ότι το γράμμα μπορεί να είναι παγίδα.
Ο Roucher εκφράζει τον φόβο ότι το γράμμα θα μπορούσε να προέρχεται από μια “Merveilleuse”, το μουσικό μοτίβο που ακούγεται στην αρχή είναι πολύ κοκέτα. Τα όνειρα του Chénier για μια συνάντηση φαίνεται να διαλύονται.
Calligrafia invero femminil! – Pavarotti / Nucci
Ο Ζεράρ αναζητά τη Μανταλένα
Σύντομη περιγραφή: Σε μικρή απόσταση από αυτούς εμφανίζεται ο Ζεράρ. Ο πληροφοριοδότης είναι μαζί του. Ο Ζεράρ του δίνει την περιγραφή μιας γυναίκας που ψάχνει.
Ecco laggiu Gerard – Pavarotti / Nucci / de Palma / Krause
Σύντομη περιγραφή: Ο Μπέρζι παρακολουθείται κρυφά από τον πληροφοριοδότη και έχει βρει τον Σενιέ στο σημείο συνάντησης. Του ανακοινώνει την εμφάνιση μιας κυρίας. Ο Ρουσέρ προειδοποιεί και βλέπει να επιβεβαιώνεται: μια “merveilleuse”, αλλά ο Chénier θέλει να μιλήσει στην κυρία. Σκοτεινιάζει και μια περίπολος ανάβει τις λάμπες στη γέφυρα.
Ο Τζορντάνο έχει ζωγραφίσει δύο όμορφες εικόνες σε αυτό το σύντομο κομμάτι. Στο πρώτο μέρος τη λυκόφως διάθεση και μετά το διάλογο στο τρίτο μέρος τη λεγόμενη “Ρόντα” των φρουρών, με τη συνοδεία τυμπάνων.
Non mi saluti?
Το ερωτικό ντουέτο
Σύντομη περιγραφή: “Το ερωτικό ντουέτο της αγάπης”: Η Μανταλένα εμφανίζεται με τα ρούχα μιας μοδίστρας. Ο πληροφοριοδότης την έχει αναγνωρίσει και την ακολουθεί. Τώρα συναντά τον Σενιέ και αποκαλύπτεται ως η γυναίκα που του έγραψε τα γράμματα. Ο Chénier δεν την αναγνωρίζει στην αρχή. Όταν βγάζει την κουκούλα της, ο Chénier αναγνωρίζει την κόρη της κόμισσας. Έχει χάσει την οικογένειά της και τώρα φοβάται για τη ζωή της. Ο Chénier προσφέρει τη βοήθειά του και οι δυο τους εξομολογούνται ο ένας στον άλλον την αγάπη τους.
Πρόκειται για το εκστατικό ντουέτο δύο ψυχών που αναγνωρίζουν τον έρωτά τους στην ανάγκη.
Ora e soave – Domingo / Scotto
Ο ανταγωνισμός μεταξύ της Μαρίας Κάλλας και του Μάριο ντελ Μονακό σε αυτή την όπερα για το ποιος μπορεί να τραγουδήσει πιο δυνατά στα δύο ντουέτα έγινε διάσημος. Ας ακούσουμε το πρώτο ντουέτο.
Ora e soave – Callas / Monaco
Σύντομη περιγραφή: Στο μεταξύ ο Ζεράρ έχει ενημερωθεί από τον πληροφοριοδότη και έχει σπεύσει εκεί. Μπαίνει σε μονομαχία με τον άγνωστο, ενώ ο Ρουσέρ δραπετεύει με τη Μανταλένα. Ο Ζεράρ τραυματίζεται, αλλά αφήνει τον Σενιέ να φύγει, όταν συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για τον ποιητή που είχε ακούσει την εν λόγω βραδιά του χορού.
ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ Πράξη III
“Nemico della patria“
Λίγους μήνες αργότερα. Ο Ζεράρ μαθαίνει για τη σύλληψη του Σενιέ. Ελπίζει τώρα να έχει την ευκαιρία να πάρει τη Μανταλένα και, παρά την ένοχη συνείδησή του, ετοιμάζει την κατηγορία εναντίον του Chénier, για την ενοχή του οποίου δεν έχει πειστεί εσωτερικά.
Αυτή η άρια και η σκηνή θυμίζουν αμέσως τον βάναυσο και παγωμένο Scarpia. Δεν είναι περίεργο ότι και οι δύο προέρχονται από την πένα του Illica. Απαιτεί έναν βαρύτονο με δυνατή, δραματική φωνή. Το πρώτο μέρος της άριας είναι σκοτεινό, το δεύτερο μέρος δείχνει έναν παθιασμένο Ζεράρ και η άρια τελειώνει με ένα εκστατικό rallentando στο “tutte le genti amar”.
Ακούστε μια εντυπωσιακή τηλεοπτική ηχογράφηση από τον Giuseppe Taddei, έναν σπουδαίο τραγουδιστή και εξαιρετικό ηθοποιό. Οι τρεις ρόλοι ερμηνεύτηκαν από αυτόν με φωνητική και υποκριτική ακρίβεια και ικανότητα. Η φωνητική και υποκριτική σκηνική του παρουσία σε αυτό το κομμάτι είναι εντυπωσιακή.
Nemico della patria – Taddei
“La mamma morta“
Η Μαγδαλένα θρηνεί την τύχη των γονιών της, τους οποίους έχασε μέσα στις αναταραχές της επανάστασης. Αναζητά τον Ζεράρ και του ζητά να απελευθερώσει τον Σενιέ. Ο Ζεράρ εξομολογείται τον έρωτά του στη Μαδδαλένα και η Μαδδαλένα του προσφέρει μια ερωτική νύχτα όταν απελευθερώσει τον Σενιέ.
Αυτή η άρια της Maddalena αποτελείται από δύο μέρη. Στην αρχή είναι μια πικρή καταγγελία για τις σκληρότητες της επανάστασης, στο δεύτερο μέρος ακούμε έναν εκστατικό ερωτικό ύμνο. Ξεκινά με ένα μοναχικό βιολοντσέλο, το οποίο αρχίζει “Con espressione”. Η Maddalena ξεκινά με δέκα νότες που ψιθυρίζονται στο ίδιο ύψος “La Mamma morta”, χλωμή και παραιτημένη. Η μουσική επιταχύνεται και γεμάτη τρόμο βλέπει μπροστά στα μάτια της το φλεγόμενο σπίτι της οικογένειάς της. Το τρίξιμο της φωτιάς ακούγεται φρικτά στο χλωμό τρεμόλο των εγχόρδων. Στο άκουσμα της Bersi, η ζεστασιά αναβοσβήνει και λίγο αργότερα ο τόνος αλλάζει ξανά σε πικρία που η Bersi αναγκάστηκε να πουληθεί για να εξασφαλίσει την επιβίωση και των δυο τους. Μια μοναχική βιόλα με ένα οδυνηρό και παρηγορητικό μοτίβο οδηγεί στο δεύτερο μέρος. Η διάθεση αλλάζει μέσα σε λίγα μέτρα. Η Maddalena τραγουδά για την αγάπη της. Με ένα όμορφο απόσπασμα “nei miei occhi” η καρδιά ανοίγει. Ο Τζορντάνο αυξάνει το τέμπο και την ένταση αρκετές φορές και φτάνει στην κορύφωση με την υψηλότερη νότα B στο “Ah io son l’amor”. Στο τέλος η Maddalena επιστρέφει στην παραίτηση της αρχής με το τρομερό “e vi bacia la morte” (και ο θάνατος σε φιλάει).
Αν γνωρίζετε την ταινία “Φιλαδέλφεια”, ίσως θυμάστε πώς ο Τομ Χανκς εξηγεί στον Ντένζελ Ουάσινγκτον τη σκηνή από το “La mamma morta” του Αντρέα Σενιέ, που τραγουδά η Μαρία Κάλλας.
La mamma morta (1) – Callas
Θα ακούσετε μια στοιχειωτική ερμηνεία δεύτερη από την Άννα Νετρέμπκο.
La mamma morta (2) – Netrebko
“Si fui soldato“ με τον Luciano Pavarotti
Ο Σενιέ δικάζεται. Υπερασπίζεται τον εαυτό του με έναν πύρινο λόγο. Ναι, υπήρξε στρατιώτης με όπλο του το φτερό. Αλλά η υπεράσπιση δεν βοηθάει, καταδικάζεται σε θάνατο.
Είναι η περήφανη αυτοάμυνα του Chénier. Η κορύφωση της άριας βρίσκεται στη λέξη “Uccidi” (“σκοτώνοντας”), ο ίδιος δεν περιμένει να βγει ζωντανός από αυτή την ιστορία.
Ακούστε αυτό το κομμάτι σε μια σπουδαία ερμηνεία από τον Luciano Pavarotti.
Si fui soldato – Pavarotti
ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ AKT IV
“Come un bel di di maggio” – Η μεγάλη αποχαιρετιστήρια άρια του Σενιέ
Σύντομη περιγραφή: Συντομογραφία: Το τραγούδι του Σενιέ Σενέ, το οποίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια του Σενιέ Σενέ: Ο Σενιέ και ο Ρουσέρ κάθονται στο μπουντρούμι και περιμένουν την εκτέλεσή τους. Τους διαβάζει τους τελευταίους του στίχους, κάτι που θα τους διευκολύνει να φύγουν.
Αυτή η διάσημη άρια αρχίζει σε μια ατμόσφαιρα ελάσσονος τόνου (που εισάγεται από ένα απείρως θλιμμένο κλαρινέτο) και μεταβάλλεται σε μια παθιασμένη μείζονα έκσταση.
Ακούστε αυτή τη σκηνή σε μια πανέμορφη, σχεδόν συγκλονιστική ερμηνεία από τον Jussi Björling. Δεν τραγούδησε ποτέ τον Σενιέ στην όπερα. Η ερμηνεία του πείθει με την όμορφη γραμμή και το μελαγχολικό ηχόχρωμα του Björling.
Come un bel di di maggio (1) – Björling
Μια άλλη ερμηνεία από τον Alfred Piccaver (1883-1958).
Come un bel di di maggio (2) – Piccaver
Ένα εκστατικό φινάλε
Σύντομη περιγραφή: Συντομογραφία: Με τη βοήθεια του Ζεράρ, η Μανταλένα κατάφερε να τρυπώσει στο κελί για να πεθάνει μαζί με τον Σενιέ. Διαβεβαιώνουν τον εαυτό τους για την αιώνια αγάπη τους και οδηγούνται στο ικρίωμα πάνω στο κάρο.
Σπάνια έχει επιτευχθεί η θέρμη του “Vicino a te” σε ντουέτο. 140 μπάρες λαμπερής μουσικής διανθισμένες με εκστατικές, υψηλές νότες.
Ένα υπέροχο ντουέτο των δύο μεγάλων φωνών από την Ιταλία της δεκαετίας του ’60. Ένα εκστατικό κλείσιμο, το οποίο αντιστοιχεί στο κείμενο “La nostra morte è il trionfo dell’amor” (από 4:25). δεν υστερεί σε τίποτα.
Vicino a te – Corelli / Tebaldi
Hier noch die zweite Stelle des Sängerkriegs zwischen del Monaco und Callas, die berühmt geworden ist.
Vicino a te – Callas/del Monaco
Σύσταση ηχογράφησης
EMI με τη Μαρία Κάλλας και τον Mario del Monaco υπό τη διεύθυνση του Antonino Votto και τη Χορωδία και Ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου.
Εναλλακτικά, Luciano Pavarotti και Montserrat Caballé υπό τη διεύθυνση του Riccardo Chailly (DECCA).
Peter Lutz, opera-inside ο διαδικτυακός οδηγός όπερας για την ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΝΙΈ από τον Umberto Giordano
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!