Massenetowska Manon to jeden z absolutnych highlightów francuskiej opery. Rola Manon jest jednym z najbardziej imponujących portretów roli w literaturze operowej. Przekonaj się, jak wielkie bogactwo pomysłów skomponował w niej Massenet.
Samson et Dalila to jedno z 5 największych dzieł francuskiej literatury operowej. Trzy nieśmiertelne arie na mezzosopran, przytłaczające Bacchanale, atrakcyjna rola tenora i wspaniałe chóry pozostawiają niezatarte wrażenia. Drugi akt ukazuje największe emocje i namiętności.
Ciekawostki i świetne filmy na YouTube o “LES CONTES D’HOFFMANN” Jacquesa Offenbacha. Najważniejsze momenty to “Il était une fois à la cour d’Eisenach” z Placido Domingo, “Les oiseaux dans la charmille” z Joan Sutherland i Barkarola.
Czytaj dalej
Muzyka, którą Lehar prezentuje nam w “das Land des Lächelns” (“krainie uśmiechu”) jest oszałamiająca. Sam Lehar mówił o swojej muzyce, że zawsze szuka melodii. I jaki splendor oferuje nam w tym dziele! Każdy z utworów rozwija w sobie nieodparty urok i stał się historią sukcesu.
Komedia Nicolai’a łączy w sobie elementy włoskiej opery buffa i wczesnego niemieckiego romantyzmu. Uwertura, pieśń do picia, piękne zespoły i chór księżycowy do dziś inspirują i czynią z niej główne dzieło niemieckiego Singspielu okresu biedermeieru.
Fledermaus Johana Straussa oddaje niezapomnianą magię belle epoque i urok Wiednia.
Borysem Godunowem Mussorgski stworzył operę jedyną w swoim rodzaju, monolit historii opery. Najbardziej rosyjska ze wszystkich oper inspiruje wspaniałą muzyką i najbardziej fascynującymi scenami. Wiele z jego pomysłów muzycznych stało się kilkadziesiąt lat później inspiracją dla nowego pokolenia artystów.
Norma to efektowna opera napisana w heroicznym duchu swoich czasów. Historia pełna pasji i z tragicznym zakończeniem. Czym Łucja z Lammermoor była dla Donizettiego, tym Norma jest dla Belliniego, to jego popisowe dzieło i być może największe mistrzowskie dzieło epoki belcanta.
Geneza Opery za trzy grosze była dramatyczna. Wszyscy spodziewali się porażki. Ale premiera 31 sierpnia 1928 roku stała się niespodziewanym triumfalnym sukcesem i przyniosła Kurtowi Weillowi i Bertoldowi Brechtowi niespodziewaną sławę. Melodie Weilla stały się popularne, a samo dzieło w ciągu pierwszych 5 lat wystawiono 10.000 razy.
