Tannhäuser to chyba najbardziej ludzki bohater spośród wszystkich postaci stworzonych przez Wagnera, który nie potrafi uciec od cielesnej żądzy (Wenus), choć dąży do duchowości (Elżbieta). Sam Wagner pisał, że jego “skłonność do zmysłowej żywiołowości” kłóci się z “powagą artystycznego uczucia”.
Meistersinger to prawdopodobnie największe osiągnięcie geniuszu Wagnera. Tematy muzyczne są olśniewające, orkiestracja i technika kompozytorska mistrzowska, fabuła oryginalnie pomyślana, a z Hansem Sachsem Wagner stworzył niepowtarzalny portret roli.
Pierścień Nibelunga jest dziełem totalnym na równi z takimi dziełami literatury światowej, jak Iliada Homera czy Divina commedia Dantego. Zdumiewające jest, jak jednorodne wydaje się nam to dzieło, które powstawało przez 25 lat i w złożonym procesie rozwoju.
Pierścień Nibelunga jest dziełem totalnym na równi z takimi dziełami literatury światowej jak Iliada Homera czy Divina commedia Dantego. Zadziwiające, jak jednorodne wydaje się nam to dzieło, które powstawało przez 25 lat i w złożonym procesie rozwoju. Zmierzch bogów (Götterdämmerung) jest operą o wielkich obrazach i zamyka to dzieło gigantycznym finałem.
Pierścień Nibelunga jest dziełem totalnym na równi z takimi dziełami literatury światowej jak Iliada Homera czy Divina commedia Dantego. Zadziwiające jest, jak jednorodne wydaje się nam to dzieło, które powstawało przez 25 lat i w złożonym procesie rozwoju. “Zygfryd” to wielki epos heroiczny o rewolucjoniście. Kończy się jedną z wielkich apoteoz miłosnych gatunku operowego.
“Walkiria” oferuje bogactwo wspaniałych scen, które należą do największych w całej literaturze operowej. Przede wszystkim scena pożegnania Wotana oraz szczęście zakochanych Sieglinde i Siegmunda.
W “Złocie Renu” Wagner za pomocą mistrzowskich środków muzycznych przedstawia światy Reniferów i bogów, podziemny świat Nibelungów i zamek Valhalla. Po prawie sześcioletniej przerwie kompozytorskiej 40-latka eksplodowała kreatywność i w ciągu sześciu miesięcy skomponował ten barwny świat. To niepojęte, że “Złoto Renu”, gdy po raz pierwszy zabrzmiał 23 lata później w kontekście przedstawienia Pierścienia w Bayreuth, wciąż przekonywał jako dzieło wizjonerskie.
Przez długi czas Lohengrin był najczęściej wystawianym dziełem Richarda Wagnera. Król Ludwik II zobaczył go w Monachium w 1857 roku i wyszedł z teatru zalany łzami. To doświadczenie powinno zmienić nie tylko jego, ale i Wagnera życie.
Dzięki “Latającemu Holendrowi” Wagnerowi udało się stworzyć swoje pierwsze arcydzieło. Doskonały język orkiestrowy, pełne rozmachu motywy przewodnie i wspaniałe sceny chóralne sprawiają, że dzieło to zaliczane jest do najlepszych dzieł niemieckiego kompozytora.
Czytaj dalej
Ambicją Wagnera było skomponowanie najwspanialszej muzyki miłosnej, jaką kiedykolwiek słyszano. Aby tego dokonać, musiał wymyślić nowy język muzyczny dla “Tristana i Izoldy”. Sprostał temu zadaniu i skomponował dzieło, które ze swoją zmysłową, poruszającą chromatyką miało wywrzeć ogromny wpływ na świat muzyki klasycznej przez następne prawie 100 lat.
