Online operagids en synopsis bij Berg’s WOZZECK
Wozzeck is de belangrijkste opera met atonale muziek van de 21e eeuw en het eerste avondvullende werk in deze stijl. Berg toont zich een groot dramaturg die met dit werk het publiek tot op de dag van vandaag blijft boeien.
Inhoud
♪ Akte 1
♪ Akte 2
♪ Akte 3
Highlights
♪ Du, der Platz ist verflucht!
♪ Ich hab’ ein Hemdlein an, das ist nicht mein
♪ Andres! Andres! ich kann nicht schlafen
♪ Dort links geht’s in die Stadt Moordscène
♪ Tanzt Alle; tanzt nur zu, springt, schwitzt und stinkt
♪ Entracte
Aanbeveling voor opname
Atonaliteit en de invloed van Schönberg
De eenakter “Erwartung”, de eerste atonale opera überhaupt en daarmee een voorloper van Wozzeck, werd in 1909 geschreven door Arnold Schönberg. Het is het verhaal van een vrouw die door het bos zwerft op zoek naar haar geliefde, diens lijk tegenkomt, en op deze gruweltocht alle spirituele sensaties beleeft. Met atonale muziek wilde Schönberg de verontrustende psychische toestanden zichtbaar maken. De muziek voor “Erwartung” was doorgecomponeerd en geen enkel motief werd herhaald, wat een volledige breuk betekende met de traditie van de operamuziek.
Berg was een leerling van Schönberg en Schönberg was Bergs muzikale mentor en gids. Berg volgde echter niet precies dezelfde weg. Tien jaar later componeerde hij Wozzeck grotendeels atonaal, maar hij gebruikte muzikale vormen met structuur en herhalingen. Berg ging zelfs zo ver dat hij leitmotieven gebruikte (zie het gedeelte over het eerste beeld van de eerste akte) en zo een brug sloeg van het romantische Wagneriaanse drama naar de atonale muziek.
Bron
Het werk is gebaseerd op het onvoltooide drama “Woyzeck” van Büchner uit 1837. De literatuurminnende Berg zag het stuk in 1914 en besloot het op muziek te zetten. De weg naar dit doel was echter hobbelig. Büchner liet slechts een fragment na. Hij kon dertig handgeschreven scènes (“plaatjes”) voltooien voor zijn vroege dood, zonder paginanummers en onduidelijke stadia van ontwikkeling. Meer dan vijftig jaar later was de Oostenrijkse schrijver Karl Emil Franzos in staat de inmiddels vervaagde schetsen chemisch weer leesbaar te maken en er een theaterstuk van te maken.
Berg nam Franzos’ origineel en stelde uit de dertig van Franzos’ versie vijftien scènes samen. Hij bewerkte ze gedeeltelijk, maar zonder de taal te veranderen. Franzos gebruikte abusievelijk niet de oorspronkelijke titel “Woyzeck” en Berg nam deze drukfout over.
Berg was gefascineerd door de persoon en het lot van Woyzeck, wiens lot gebaseerd was op een echte gebeurtenis. De zoon van een pruikenmaker stak in 1780 een 46-jarige weduwe dood. Waarschijnlijk leed hij aan schizofrenie. Het hof was een van de eersten die een onderzoek naar zijn ontoerekeningsvatbaarheid gelastte. Het deskundigenoordeel achtte hem schuldig en hij werd in 1824 op de markt van Leipzig terechtgesteld. Büchner vernam dit voorval uit een medisch tijdschrift waarop zijn vader was geabonneerd. Büchner verweeft verdere verhalen over andere bizarre gevallen uit het tijdschrift in het drama.
Biografische parallellen
In dit werk over een soldaat die uit jaloezie en waanzin de moeder van zijn buitenechtelijk kind vermoordde, zijn er enkele verrassende biografische parallellen met het leven van Berg.
De meest voor de hand liggende biografische is in de persoon van Marie. Een dienstmeisje in het zomerhuis van de familie Berg, Marie Scheuchl, verwekte een kind bij de 17-jarige Alban. De familie wilde deze “misstap” geheim houden en betaalde haar een vergoeding in ruil voor geheimhouding. Zelfs Berg’s latere vrouw Helene kwam er pas na Berg’s dood achter. De parallellen gingen verder; behalve de overeenkomst van namen en de aanwezigheid van een buitenechtelijk kind, zou de Marie van het drama een treffend accuraat portret van de dienstmeid zijn.
Berg werd in 1915 opgeroepen voor de Eerste Wereldoorlog en werd vanwege zijn astma al snel overgeplaatst naar het Ministerie van Oorlog in Wenen. Daar zou hij te lijden hebben gehad onder de slechte behandeling van zijn alcoholische meerdere. Hij kon dus putten uit zijn ervaring van de militaire dienst en hij schreef in een brief: “Er zit een stukje van mij in zijn figuur, want ik ben net zo afhankelijk geweest van gehate mensen, gebonden, ziekelijk, onvrij, berustend, zelfs vernederd, sinds ik deze oorlogsjaren heb doorgebracht. Zonder deze militaire dienst zou ik even gezond zijn als voorheen.
De muziek I – de muzikale vormen
De muziek en het drama van deze opera zijn zeer gestructureerd. Elke akte heeft 5 scènes, die thematisch zijn gerangschikt.
In de eerste akte schrijft Berg een karakterstuk voor elk hoofdpersonage (met uitzondering van Wozzeck). In elke scène komt het personage voor in een ontmoeting met de hoofdpersoon. Op deze manier leren we de personages en hun relatie tot Wozzeck kennen. Elk stuk is gebaseerd op een eigen muzikale vorm (1: Suite, 2: Rapsodie, 3: March/Lullaby, 4: Passacaglia, 5: Rondo).
Ook de tweede akte volgt deze verrassende structuur. De vijf beelden zijn geschreven in de volgorde van een symfonie (1: Sonate, 2: Fantasie/Fuga, 3: Largo, 4: Scherzo, 5: Rondo).
De laatste akte, tenslotte, is een opeenvolging van 5 uitvindingen.
Verrassend genoeg is geen enkele van deze vormen afkomstig uit het muziektheater; ze zijn allemaal afkomstig uit de absolute muziek. Berg wilde een soort vervreemding creëren met de strenge vorm om een einde te maken aan de romantische uitbundigheid van de conventionele operavormen. Berg zelf merkte op dat hij “er niet zozeer de nadruk op legde een muzikale boeman te zijn, maar veeleer een natuurlijke voortzetting van correct begrepen, goede, oude traditie!
De muziek II – het orkest
De hierboven beschreven vormen zijn voor de luisteraar nauwelijks hoorbaar, de muzikale schikking is te ingewikkeld en een begrip is alleen mogelijk met behulp van de partituur en met enige expertise.
Het gebruik van de orkestpartijen is al even veeleisend. Het orkest is van laat-romantische omvang en heeft een groot kleurenpalet door de toevoeging van gitaar, xylofoon, celesta, accordeon en roede. Het volledige orkest is vooral te horen in de metamorfosemuziek (de overgangen tussen de plaatjes). De plaatjes zelf zijn zeer spaarzaam georkestreerd om de tekst begrijpelijker te maken. Daar staat tegenover dat Berg de orkestrale compositie in elk plaatje varieert, wat een enorme hoeveelheid coördinatie en repetitie vereist, vaak moeten de musici zelfs fysiek schakelen.
De muziek III – “Helemaal niet zingen!”
Berg wilde de dialogen van Büchner op het toneel brengen met hoogwaardig acteerwerk, dus zag hij af van gezongen vormen zoals aria’s. Berg had een duidelijk idee over hoe de zangers moesten zingen: “Geen gezang! Maar toch moet de toonhoogte worden aangegeven en opgenomen in de zangtoonhoogte (precies na de noten); dit laatste echter met spreekresonantie”. Dit kwam overeen met het gebruik van de spreekstem zoals in Schönbergs Pierrot-Lunaire tien jaar eerder, een techniek tussen zingen en spreken in.
De toneelschrijver Berg – zijn invloed op Hitchcock
De dialogen van Büchner waren grotendeels alledaagse dialogen en weinig inspirerend voor een soulvolle opera. Voor Berg was dit geen belemmering – integendeel, Berg was een dramaturg en hij ontwikkelde een ongehoorde rijkdom aan klanktaal. De beroemde componist Bernard Herrmann, bekend van zijn filmmuziek voor Hitchcock, was een fervent Berg-fan. De beroemde scène van de moord in de douche met de dissonante hoge kreten van de violen in “Psycho” was geïnspireerd op Bergs muziek en werd een van de grootste momenten uit de filmgeschiedenis. ♪ De gillende violen zijn te horen in het geluidsfragment van de eerste opname van de eerste akte.
recensie
Het duurde maar liefst 11 jaar van Bergs eerste podiumervaring met Wozzeck in 1914 tot de première. De algemene muziekdirecteur van de Berlijnse Staatsopera, Erich Kleiber, was een groot voorstander van het werk en dirigeerde het zelf bij de première. Sommige kenners vonden het werk onuitvoerbaar. Om recht te doen aan de complexiteit en nieuwheid van het werk, liet Kleiber 137 repetities organiseren.
De reacties van het publiek waren verdeeld. Het was te verwachten dat een deel van het publiek en de pers met onbegrip reageerden. De avant-garde was enthousiast, het belang van het werk werd al vroeg onderkend, en tegen de tijd dat Berg in 1935 overleed, was het al meer dan 160 keer opgevoerd. Toen de nazi’s de macht grepen, verdween het werk uit de theaters, maar kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog vond het zijn weg terug naar het repertoire, dat het tot op de dag van vandaag heeft behouden.
WOZZECK Akte 1
Leitmotieven
Synopsis: In de kamer van de kapitein scheert Wozzeck ‘s ochtends vroeg de officier. De kapitein wil een praatje maken met Wozzeck, die monosyllabisch blijft. Als de overste officier verwijst naar Wozzecks buitenechtelijke kind, dat geboren is “zonder de zegen van de kerk”, wijst Wozzeck erop dat arme mensen het zich niet kunnen veroorloven moreel te handelen.
Zonder ouverture, alleen met een werveling in het slagwerk, die het leger moet voorstellen, begint de zangstem meteen in de 5e maat. Het stuk is geschreven in de vorm van een suite (prelude, pavane, cadenza, gigue, cadenza, gavotte dubbel I/II, air, prelude in crabwalk).
We horen al snel het eerste leidmotief van de opera, het is de reeks noten die we herhaaldelijk horen in Wozzeck’s “Jawohl, Herr Hauptmann” (“Ja, Kapitein”).
We horen Hitchcock’s kreten van de viool in de opname hieronder in de passage die begint op 3:30.
Een van de belangrijkste leidmotieven die we tegenkomen in Wozzeck’s “Wie arme Leut!” (“Wij arme mensen!”) is verrassend genoeg een C-majeur drieklank. Berg schreef erover: “Hoe zou men de objectiviteit van het geld waarover we spreken duidelijker kunnen maken!” Het leidmotief duikt telkens weer op.
De rol van de spraakzame en eenvoudig denkende kapitein is geschreven in de stemfach van een tenor buffo, die het karikaturale karakter van de overste tot uitdrukking brengt (♪ zie ook hierboven in de rubriek “Biografische informatie”).
Langsam, Wozzeck, langsam! (Slowly, Wozzeck, slowly! One by one!) – Grundheber
Synopsis: Wozzeck wordt naar het veld gecommandeerd, waar hij samen met Andres stokken hakt. Hij vertelt zijn kameraad over zijn duistere visioenen die hem kwellen.
Dit stuk is een rapsodie over drie akkoorden en een drietrofe jagerszang. Berg heeft aan elke figuur een instrument toegewezen, Wozzeck wordt begeleid door de trombone, die overeenkomt met de toonhoogte van zijn bariton.
Het stuk vervaagt met Oostenrijkse militaire signalen uit de verte, die Berg zich tijdens zijn dienstjaren eigen had gemaakt.
Du, der Platz ist verflucht! (U, de plaats is vervloekt!) – Berry / Weikenmeier
Marie en hun buitenechtelijk kind
Synopsis: In de kamer van Marie, de moeder van het kind van Wozzeck. Vanuit het raam kijkt ze naar een militaire parade. Als ze naar de tamboer-majoor zwaait, wordt ze door haar buurvrouw Margarethe uitgemaakt voor een prostituee met een buitenechtelijk kind. Marie sluit boos de deur en zingt een slaapliedje voor haar zoon. Dan wordt er op de deur geklopt, Wozzeck komt binnen. Hij heeft geen oog voor Marie en haar kind, maar spreekt alleen over zijn duistere visioenen en verlaat de kamer van de ontredderde vrouw.
Het stuk begint met een mars die in de verte klinkt. Het gesprek tussen Marie en Margarethe is zuiver gesproken theater, Berg heeft geen aantekeningen opgeschreven.
Dan volgt een slaapliedje, dat weliswaar in de klassieke 6/8 maat is geschreven, maar dat door het hoge tempo niet aan de verwachtingen voldoet. Geen wonder dat het kind niet in slaap kan vallen met de innerlijke onrust van de moeder. Voordat Wozzeck arriveert, vinden de twee enige rust, die Berg componeerde met de dromerige klanken van de celesta.
Tschin Bum, Tschin Bum – Grundheber / Behrens
De manische dokter
Synopsis: Om wat geld te verdienen heeft Wozzeck zichzelf verhuurd voor een medisch experiment. Maandenlang heeft hij alleen bonen gegeten. Hij gaat naar de behandelende arts voor regelmatige onderzoeken en vertelt over zijn visioenen. De arts is niet geïnteresseerd in Wozzeck als mens, hij is slechts een “geval” voor hem. Namelijk het bewijs dat onevenwichtige voeding tot krankzinnigheid leidt, wat de arts met de grootste voldoening registreert. Hij hoopt met dit inzicht beroemd te worden.
Berg schreef een Passacaglia gebaseerd op een klassiek twaalftonig thema en varieerde het 21 keer. Met deze genadeloze herhaling toont hij de arts als maniakaal gedreven.
Was erleb’ ich, Wozzeck? (Wat ervaar ik, Wozzeck?)
Synopsis: Marie ontmoet de Tamboer-majoor op straat, het duurt niet lang en ze gaan allebei naar Marie’s appartement.
WOZZECK Akte 2
De tweede akte volgt de structuur van een symfonie: 1: Sonate, 2: Fantasie/Fuga, 3: Largo, 4: Scherzo, 5: Rondo.
Synopsis: Marie verwondert zich met de handspiegel over de oorbellen die de drummajoor haar heeft gegeven en droomt van een beter leven. Op haar schoot ligt haar kind, dat niet wil slapen en haar stoort. Verrassend genoeg stapt Wozzeck binnen. Hij ziet de oorbellen en vermoedt de waarheid als Marie beweert ze gevonden te hebben. Hij geeft haar geld en verlaat het appartement.
Was die Steine glänzen? (Wat glanzen de stenen?) – Behrens / Grundheber
Synopsis: De dokter van Wozzeck en zijn kapitein ontmoeten elkaar op straat. De kapitein verveelt de “Doktor Sargnagel” (“Dokter kistnagel”) met oppervlakkige filosofische opmerkingen. Als wraak voorspelt de dokter de geschokte officier een beroerte binnen de komende vier weken. Wanneer Wozzeck hun pad kruist, reageren de twee hun frustratie op hem af. De kapitein laat Wozzeck weten dat zijn vrouw hem ontrouw is. Diep getroffen verlaat Wozzeck het tweetal.
Berg schreef verschillende keren ongebruikelijke uitvoeringsaanduidingen in de partituur. Bij de Hauptmann schreef hij herhaaldelijk “snauwende stem” of “nasale stem” en bij de Doktor zelfs “als een ezel”.
Wohin so eilig, geehrtester Herr Sargnagel? (Waar is de haast, geachte heer Sargnagel?) – Dönch / Berry
Marie’s ruzie met Wozzeck
Synopsis: Wozzecks haast zich naar Marie en confronteert haar. Zij ontwijkt. Dreigend komt Wozzeck op haar af. Ze schreeuwt naar hem dat hij haar niet moet aanraken, liever een mes in haar lichaam dan dat hij haar slaat. Marie keert terug naar haar appartement en laat de wanhopige man achter.
Deze scène is een hommage aan Schönberg, de instrumentatie komt overeen met Schönbergs Kamersymfonie op. 9. Volgens Bergs instructies verlaten de 15 musici de orkestbak en stellen zich in een geometrische vorm op het toneel op.
Guten Tag, Franz (Goedendag, Franz) – Berry / Strauss
De taveerne
Synopsis: In de tuin van een herberg, laat op de avond. Jongens, soldaten en dienstmeisjes zijn aan het dansen. Onder hen zijn Marie en de tamboer-majoor. Wozzeck kijkt toe en is al dronken. Marie roept provocerende woorden naar hem. Een eikel verschijnt en voorspelt een bloedige daad.
Het stuk begint met een ländler gespeeld in tonale muziek. Na het lied van de handwerksman gaat het stuk over in een wals geschreven in vrije tonaliteit.
Het vervolgt met een jagerskoor, dat herinnert aan de Freischütz (mogelijk een bewuste reminiscentie aan het leven van Woyzeck, die de moord pleegde ten tijde van het ontstaan van de Freischütz).
De vormen van het scherzo en de ländler keren terug. De plot en de muziek veranderen steeds meer in een nachtmerriescène.
Ich hab’ ein Hemdlein an, das ist nicht mein (Ik heb een hemd aan, dat is niet van mij) – Abbado
In Wozzeck duikt het idee van wraak op
Synopsis: s Nachts in de kazerne ligt Wozzeck op zijn stapelbed naast Andres. Hij kan niet slapen, hij wordt achtervolgd door het visioen van een mes, gedachten aan moord wakkeren hem aan. De dronken drummajoor komt de wachtkamer binnen met een fles schnaps. Hij vernedert Wozzeck met zijn verovering van Marie. De twee krijgen een handgemeen, Wozzeck wordt verslagen. Wozzecks droom over het mes verandert in een besluit.
Een akelig kort spookkoor leidt het stuk in dat is opgevat als “Rondo martiale con Introduzione”. Visioenen teisteren Wozzeck en het spookkoor keert terug. Het orkest kraakt, kraakt en rinkelt als de drummajoor zijn kattenkwaad uithaalt.
Andres! Andres! ich kann nicht schlafen (Andres! Ik kan niet slapen) – Berry / Uhl
WOZZECK Akte 3
Berg beschrijft elk van de vijf beelden van deze akte als een uitvinding. Elk beeld beschrijft de obsessie van een persoon, of het nu gaat om Marie’s schuldgevoelens, Wozzecks moord, de bebloede handen of de krampachtige zoektocht naar het mes.
Marie’s schuldgevoelens
Synopsis: Marie ligt ‘s nachts wakker en leest het verhaal van de overspelige vrouw in de Bijbel. Ze heeft Wozzeck al lang niet meer gezien en heeft spijt van wat ze hem heeft aangedaan. Ze vermoedt dat er een ongeluk zal gebeuren.
Meteen aan het begin horen we het thema, dat Berg gebruikt als basis voor 7 variaties en een fuga.
Und ist kein Betrug in seinem Munde erfunden worden (En in zijn mond is geen bedrog uitgevonden) – Lear
De moord
Synopsis: Het is nacht, Wozzeck en Marie ontmoeten elkaar bij de vijver in het bos. Nostalgisch herinnert Wozzeck zich betere tijden en duwt het mes in haar keel.
Berg schreef een uitvinding over de toon H, die alomtegenwoordig is.
Het stuk begint rustig, dreigend, men hoort de zachte kreten van de viool die het onheil aankondigen. Wozzeck is stil voor de handeling, maar dreigt Marie onbeschaamd (“Wie koud is, bevriest niet meer! Jij zult niet bevriezen met de ochtenddauw”). De maan komt bleek op over de scène. Het is de muziek voor de moord. Margarethe sterft met een doordringende gil en vreselijke akkoorden klinken in het orkest. De passage eindigt met een enorm crescendo.
Dort links geht’s in die Stadt (Daar links is de stad) – Berry / Strauss
De tweede taveerne
Synopsis: Wozzeck gaat naar de herberg. Hij wil dansen om de moord te vergeten. Margarethe ontdekt bloedvlekken op zijn overhemd en confronteert hem in het bijzijn van iedereen. Wozzeck vlucht uit de herberg.
Het stuk begint met een polka gespeeld op een vals gestemde piano. Later klinkt een herbergorkest met viooltjes, accordeon en de zware klanken van een bombardon (een soort tuba).
Tanzt Alle; tanzt nur zu, springt, schwitzt und stinkt (Dansen Alle; alleen maar dansen, springen, zweten en stinken) – Berry / Lasser
Wozzeck keert terug naar de vijver
Synopsis: Wozzeck rent terug naar de vijver en zoekt naar het mes om het bewijsmateriaal te verbergen. Als hij het vindt, gaat hij diep de vijver in om het daar te verstoppen. Terwijl hij zijn bloedvlekken probeert af te wassen, verdrinkt hij. De dokter en de kapitein passeren de vijver en horen een drenkeling, onverschillig besluiten ze niets te doen.
Berg beschrijft dit stuk als een “uitvinding over een zesde-akkoord”. De onderliggende tonen zijn b, c, e, gis, e plat, f.
Das Messer? Wo ist das Messer? (Het mes? Waar is het mes?) – Berry
Het intermezzo
Het volgende tussenspel is min of meer tonaal geschreven in de toonsoort van D mineur. Opnieuw zijn veel motieven uit de opera hoorbaar en het tussenspel eindigt met een twaalftoonsakkoord dat bij Marie’s dood te horen was.
Entracte
Synopsis: ‘s Ochtends spelen kinderen voor het huis van Marie. Haar kind is er ook en rijdt op zijn stokpaardje. Ze rennen allemaal naar het bos als ze horen dat Marie’s lichaam is gevonden. Alleen Marie’s zoon begrijpt niet wat er gebeurd is en blijft als enige kind achter.
De opera eindigt met een uitvinding over een beweging van achtste noten.
Ringel, Ringel, Rosenkranz, Ringelreih’n!
Opname-aanbeveling
SONY, met Walter Berry, Isabel Strauss, Fritz Uhl, Carl Doench o.l.v. Pierre Boulez en het Orchestre du Theatre National de l’Opera de Paris
Peter Lutz, opera-inside, de online operagids over “WOZZECK ” van Alban Berg.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!