ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO) Guillaume Tell operasından bir arya

Gioacchino Rossini’nin ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO)

aryasının portresi
Rossini’nin ünlü Aryası “ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO)” hakkındaki ilginç gerçekleri okuyun ve harika YouTube Videolarını dinleyin.

GUILLAUME TELL hakkında daha fazla okumak ve dinlemek istiyorsanız, opera portresine giden bu bağlantıya tıklayın

Arya ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO) – Sinopsis & Arka Plan

 
Sinopsis: İsviçre’nin sakinleri Habsburg reislerinin esareti altında yaşamaktadır. İsviçreli Arnold, Habsburg prensesi Matilde’ye mutsuz bir şekilde aşıktır. Çaresizdir çünkü yurttaşları onu bu yüzden hor görmekte ve ona evlenme teklif etmeye cesaret edememektedir. Tell onu İsviçre davasına kazanmaya çalışır ve samimi coşkusunu öğrenir, ancak Arnold Matilde’ye ve anavatana olan aşkıyla parçalanır. Arnoldo gizlice Matilde ile buluşur. Çaresizdir, çünkü ikisi arasında sınıf farkı vardır. Matilde onu Avrupa’daki savaş alanında başarılı olarak kendisiyle evlenme hakkını elde edebileceğine ikna eder. Ertesi gün buluşmak üzere sözleştiklerinde Tell ve Fuerst’in yaklaştığını duyarlar. Matilde hızla ortadan kaybolur ancak Tell, şüphesini uyandıran kişinin gölgesini fark eder. Arnold, Matilde’ye olan aşkını itiraf eder ve onlara yabancı topraklarda Habsburg bayrağı için savaşacağını söyler. İkili, Arnold’un babasının zalimler tarafından katledildiği korkunç haberini duyurur. Arnold yıkılır ve birlikte Habsburglara karşı savaşmaya yemin ederler. Matilde ve Arnold ertesi sabah uzak bir şapelde buluşurlar. Arnoldo ona onurunun vatanı için savaşmasını gerektirdiğini açıklar. Dehşete kapılan Matilde, Arnold’un babasını Gessler’in öldürttüğünü ve Arnold’la evlenme hayalinin gerçekleşmeyeceğini öğrenir. Bu arada Tell, Gessler’in yönetimini tanımayı reddettiği için tutuklanmış ve ölüme mahkûm edilmiştir. Arnold babasının kulübesindedir. Onu hatırlar ve çocukluğunun geçtiği yerden ayrılır. İsviçre davası için ölmeye hazırdır.”< /blockquote>
 

Arnoldo’nun lirik aryası, ardından gelen cabaletta ile birlikte opera repertuarındaki en zor tenor parçalarından biridir. Aryayı ayrıntılı olarak ele almadan önce, bu operanın tenor repertuarının gelişimi açısından taşıdığı eşsiz tarihsel öneme bir göz atmakta fayda var.

Ünlü “do in petto” – kahraman tenorun doğuşu

Arnold rolü şüphesiz opera repertuarındaki en zor tenor rollerinden biridir. Opera delisi yazar James Joyce bir keresinde şöyle demişti: “Guillaume Tell’in partisyonunu inceledim ve tenorun 456 Sol, 93 La bemol, 92 As, 54 Si bemol, 15 Si, 19 Do ve iki Do diyez söylediğini keşfettim.”

İlk performansın Arnold’u Adolphe Nourrit idi. Zamanının önde gelen tenorlarından biriydi ve tartışmasız büyük bir şarkıcıydı. Bu rolle ilgili sorunları vardı ve üçüncü performanstan itibaren “Asile héréditaire” (“O muto asil”) aryasını ve ardından gelen Caballetta’yı atladığı söylenir. Sekiz yıl sonra rakibi Gilbert Duprez, Arnold olarak falsetto ses yerine tam göğüs sesinden (“do in petto”) belgelenmiş ilk yüksek do’yu söyledi. Rossini şok oldu ve iğrendi. Bu tonu “boğazı kesilmiş bir kaplanın çığlık atmasına” benzetti.

Bu olaydan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı, dinleyiciler coşkuluydu ve sonraki nesil besteciler hakim şarkı söyleme tarzını alt üst etti, gür sesli kahraman tenor doğdu. Nourrit bile yeni tarzı öğrenmek için İtalya’ya gitti. Karısı onu İtalya’da ziyaret ettiğinde, sesini mahvettiğini gördü.

Rossini bu aryayı Fransız Grand Opéra’sı için yazmıştır. İtalyanca versiyonu da aynı sıklıkla söylenmektedir, dolayısıyla bu operanın dilsel olarak iki farklı versiyonu vardır. Bu nedenle iki farklı metin varyasyonuna sahip ses örnekleri bulacaksınız.

Arya, Arnold’un gençlik anısını temsil eden kısa bir korno motifiyle başlar.

Tenorun girişinden birkaç ölçü sonra açık bir si bemol söylemek zorunda kalır ve iki ölçü sonra bir tane daha söyler.

Rossini, veda acısını “J’appelle en vain” cümlesinin tekrar tekrar artmasıyla besteler.

Arya yüksek Do ile biter.

Arya, Arnoldo’nun coşkusunu ifade etmek için bazıları bir buçuk ölçüden fazla tutulması gereken 6 tane daha yüksek Do ile süslenmiş olan meşhur “Amis, amis, secondez ma vengeance” (Corriam! Voliam! S’affretti lo scempio) caballetta’sı ile devam eder.

Arya – ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO)

metni
 

 
Asile héréditaire,
Où mes yeux s’ouvrirent au jour,
Hier encor, ton abri tutélaire
Offrait un père à mon amour.

J’appelle en vain, douleur amère!..
J’appelle, il n’entend plus ma voix!
Murs chéris qu’habitait mon père,
Je viens vous voir pour la dernière fois!

…

Amis, amis, secondez ma vengeance.
Eğer şefimiz fers’de değilse,
Savunmasını bize bırakıyor;
D’Altdorf les chemins sont ouverts.
D’Altdorf les chemins sont ouverts.
Suivez moi! Suivez moi!
d’un monstre perfide
Trompons l’espérance homicide,
Trompons l’espérance homicide ;
Arrachons Guillaume à ses coups!
Arrachons Guillaume à ses coups!

 
O muto asil del pianto
Dov’io sortiva il dì:
Ieri felice… ahi, quanto!
Oggi fatal così!

Invano il padre io chiamo:
Egli non m’ode più.
Fuggir quel tetto io bramo
Che caro un dì mi fu.

…

Corriam, voliam, s’affretti
Lo scempio di quel vile
Che su noi trionfò.
Sì, vendetta dell’empio facciamo:
Il sentiero additarvi saprò.

Ah! venite; delusa la speme
Renderem di chi vili ne brama.
Gloria, onore, vendetta ci chiama,
E Guglielmo per noi non morrà.< /blockquote>
 

 
Atalarımızın evi
Gözlerimin gün ışığına açıldığı yer,
Babamın içinde yaşadığı sevgili duvarlar,
Seni son kez görmeye geldim!

…

Dostlar, dostlar, intikamıma yardım edin.
Eğer liderimiz prangalıysa
onun savunması bize aittir;
Altdorf’a giden yollar açık,
Altdorf’a giden yollar açık.
Beni takip edin! Beni takip edin!
Öldürücü umudu kandıralım
Hain bir canavarın,
onun öldürücü umudunu kandıralım;
William’ı darbelerinden kurtaralım!< /blockquote>
 

ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO)

‘nun ünlü yorumları
Daha önce de tartışıldığı gibi, Arnoldo rolünü doldurmak inanılmaz derecede zordur. 50’li ve 60’lı yıllarda iki istisnai şarkıcı, Gedda ve Kraus, rolün üstesinden gelirken, kırk (!) yıl boyunca sessiz kaldı. 2010’dan sonra tablo yeniden değişti ve birkaç yıl içinde Juan Diego Florez, Michael Spyres, Bryn Hymel ve John Ossborn bu rolde ilk kez sahneye çıktılar ve bu cani rolün ustası oldular.

Gedda’nın Arnoldo’yu söylemenin kariyerindeki en büyük hata olduğunu söylediği söylenir. Sesi yüksekti ve en üst perdelerde bile renkli ve nüanslıydı.

O muto asil del pianto (1) – Gedda

Karşılaştırmak gerekirse, Pavarotti’nin yorumunu duyuyoruz. Gedda’nın daha lirik yorumuna göre daha dramatik. Yükseklikler biraz daha zorlama, Pavarotti bu rolü üstlenmek için büyük bir yürek gösterdi. Ancak rolü sahnede söylemekten kasıtlı olarak kaçındı, çünkü birkaç gün arayla birbiri ardına söylemek zorunda kalırsa sesinin zarar göreceğini biliyordu.

O muto asil del pianto (2) – Pavarotti

Olağanüstü “Tenore di grazia” Alfredo Kraus güzel ve asil dizeler söylüyor. Cavatina’yı duyuyoruz (1:30’dan itibaren). Hatta bis olarak sonunda bir Mi bemol söylüyor (4:48).

O muto asil del pianto (3) – Kraus

Bryn Hymel’in sesi sadece güçlü değil aynı zamanda pürüzsüz. Amerikalı tenorun etkileyici uzun Do sesini dinleyin. Arya 3.10’dan itibaren başlıyor.

Asile héréditaire (4) – Hymel

Bir sonraki kayıt 1904 yılına aittir ve prömiyerin Othello’su, Verdi’nin bu zorlu rol için bizzat seçtiği Francesco Tamagno tarafından söylenmiştir. Toscanini yorumunda eserin özelliklerini eleştirmiş, ancak Cabballetta’da “gümüş trompetler korosu” duymuş ve tiz do onu kelimenin tam anlamıyla çarpmıştır.

Kesting (“The Great Singers”): “Muhtemelen yarım ton transpoze edilmiş stretta’da tenor, register değişiminin hemen üzerindeki hassas sol ve la’ları tarif edilemez bir zenginlik ve yoğunlukla söylüyor ve zahmetsizce tuttuğu tepe notaları tarife meydan okuyor.

O muto asil del pianto (5) – Tamagno

Son olarak, Amerikalı tenor Michael Spyre’nin kendinden geçmiş bir versiyonunu dinliyoruz; sesi yüksek Do’ları parlak bir şekilde, görünüşe göre yorulmadan söylüyor ve yine de ilk lirik bölümün vibratosunda çorbasızlığa sahip.

Asile héréditaire (6) – Spyres

Amerikalı tenor Osborn’un sesi, vatandaşı Spyres’inkinden daha liriktir ve güçlü vibratosuyla öne çıkar.

Asile héréditaire (7) – Osborn

Peter Lutz, opera-inside, Gioacchino Rossini’nin “Guillaume Tell” operasından “ASILE HEREDITAIRE (O MUTO ASIL DEL PIANTO)” aryası için çevrimiçi opera rehberi.