MUNICH I BAWARIA – Przewodnik turystyczny po operze, muzyce klasycznej i kulturze

Od 1874 roku Bayreuth i Willa Wahnfried stanowiły centrum życia rodziny Wagnerów. Została ona zbudowana zgodnie z życzeniem Richarda Wagnera. Po jego śmierci pozostała rodowym domem Wagnerów. Po śmierci Siegfrieda Wagnera przejęła go jego urodzona w Anglii żona Winifred, która przyjmowała w nim między innymi Adolfa Hitlera.

W czasie wojny został uszkodzony i przez kilka lat służył jako kwatera armii amerykańskiej. Następnie przez kilka lat ponownie był zamieszkiwany przez Wagnerów. Później stał się własnością miasta Bayreuth, które udostępniło to miejsce jako Muzeum Richarda Wagnera.

https://www.wagnermuseum.de/

Willa Wahnfried:

W 1993 r. miasto Bayreuth przejęło spadek po pianiście Ernście Burgerze, który posiadał kilkusetelementową kolekcję dzieł Liszta. W domu, w którym zmarł Liszt, obok willi Wahnfried, powstało Muzeum Liszta. Liszt był tam kilkakrotnie gościem i zajmował półpiętro. Na zwiedzających czekają tu liczne dokumenty, cenne lisztowskie portrety, popiersia, a także cichy fortepian Liszta, który często zabierał ze sobą w swoje liczne podróże. Sale muzeum są ułożone chronologicznie, bardzo pouczające i miejsce to jest absolutnie warte odwiedzenia.

Miejsce śmierci Lisztsa:

Spojrzenie w głąb muzeum:

https://www.bayreuth-tourismus.de/en/places-of-interest/MUZEA/franz-liszt-museum/

Od 1874 roku Bayreuth i Willa Wahnfried była centrum życia rodziny Wagnerów. Została ona wybudowana zgodnie z życzeniem Richarda Wagnera. Po śmierci Richarda Wagnera pozostała rodowym domem Wagnerów.

https://www.wagnermuseum.de/

Richard Wagner i Cosima Wagner są pochowani w Villa Wahnfried:.

Pogrzeb odbył się 3 sierpnia, 4 sierpnia odprawiono mszę requiem. Anton Bruckner grał na niej własne utwory i fantazjował na tematy z Parsifala. Utwory Liszta nie były grane, widocznie Brucker nie znał żadnego z jego utworów. Po śmierci Liszta długo trwały spory o to, gdzie ma być pochowany. Mauzoleum zostało poważnie uszkodzone podczas II wojny światowej i zostało odbudowane zgodnie z oryginałem.

Mauzoleum Liszta:

8 września 1849 roku ostatni wielki kompozytor operowy w historii muzyki zmarł w swoim łóżku po ciężkim ataku serca, którego doznał miesiąc wcześniej.

Abdykacja Richarda Straussa miała miejsce w Monachium, jego urna spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu w Garmisch.

Grób Richarda Straussa:

https://buergerservice.gapa.de/de/rathaus/rathaus/verwaltung/buergeramt—standesamt/friedhofsverwaltung

Carl Orff na swoje osobiste życzenie otrzymał w 1982 roku grób na Świętej Górze w kaplicy bolesnej kościoła klasztornego w Andechs.

Grób Carla Orffa:

Andech:

Pomnik Wagnera został stworzony na litym bloku marmuru. Został odsłonięty z okazji setnych urodzin kompozytora w 1913 roku. Wdowa po Wagnerze, Cosima, odmówiła wzięcia udziału w uroczystości, ponieważ była podrażniona przez miasto Monachium, które konkurowało z festiwalem w Bayreuth swoimi własnymi przedstawieniami.

Ta fontanna na cześć kompozytora w strefie dla pieszych została zainaugurowana w 1962 roku. Zawiera ona sceny z opery “Salome”. Ze względu na antyczny temat i lokalizację przed renesansowym budynkiem, artysta wybrał kształt kolumny dla fontanny z brązu.

Fontanna Richarda Straussa:

Eremitage to piękny XVIII-wieczny park rokokowy w pobliżu Starego Pałacu. Kompleks ten był ulubionym miejscem Liszta w Weimarze, być może park i fontanny przypominały mu Villa d’Este.

Eremitage Bayreuth:

W 1846 r. Eduard Steingraeber, syn założyciela firmy Steingraeber, produkującej fortepiany w Bayreuth, został koncertowym technikiem i korepetytorem Liszta. Współpracę z firmą kontynuował do końca życia. W 1873 r. firma wyprodukowała do Sali Rokoko fortepian w stylu rokoko, na którym Liszt często grywał i dlatego otrzymał nazwę “Liszt Grand Piano” i do dziś znajduje się w tej sali w Domu Steingraebera. Do dziś gra się na nim na koncertach. Czasy i daty wycieczek, koncertów itp. można znaleźć na stronie producenta.

https://www.klavierhaussteingraeber.de/

Pianino Liszta w Domu Rokoko:

Liszt przy fortepianie:

]

Bruckner odwiedził Monachium z powodu Richarda Wagnera

Anton Bruckner, mieszkający wówczas w Wiedniu, odwiedził Monachium osiem razy. To właśnie w tym mieście w 1885 roku przeżył jeden z największych momentów swojego życia, kiedy to monachijska orkiestra stała się drugim miastem, w którym wykonano jego Siódmą po słabo przyjętej w Lipsku, i została ona triumfalnie przyjęta przez publiczność. Następnego dnia na uroczystości dyrygent Hermann Levi nazwał ją najważniejszą symfonią po Beethovenie, co dla Brucknera, który często bywał obrażany i przesadnie urażony, było – według jego własnych słów – jedną z największych satysfakcji w życiu.

W tych dniach Bruckner zasiadł również z malarzem von Kaulbachem do portretu, który jednak Bruckner nie uważał za zbyt udany.

Pierwsze spotkanie

Bruckner przeżył w Monachium kolejny wielki dzień, kiedy w 1865 roku spotkał po raz pierwszy swojego idola Richarda Wagnera przy okazji pierwszych przedstawień “Tristana i Izoldy”. Wagner mówił później o wielkim symfoniku Brucknerze, ale zachował nieco protekcjonalny stosunek do nieco “głupkowatego” Brucknera.

Ostatni raz Bruckner widział czcigodnego mistrza w Villa Wahnfried po pierwszym wykonaniu “Parsifala”, a ten zapytał go “Cóż, Bruckner, co powiesz na Parsifala?”. Bruckner uklęknął przed nim i jąkał się: “Meister, i bet Ihna an!” (Mistrzu, uwielbiam cię!).

der Erstaufführung des “Parsifal”, und der fragte ihn “Na, Bruckner, was sagen Sie zum Parsifal?”. Bruckner kniete sich vor ihm nieder und stammelte: “Meister, i bet Ihna an!”[/sc_fs_faq].

TO THE COMPLETE BRUCKNER BIOGRAPHY

.

Liszt był w Bayreuth nieco więcej niż kilkanaście razy. Powodem odwiedzin był oczywiście dom festiwalowy Richarda i Cosimy, ale także jego związek z pianistką z Bayreuth, Steingraeber (o tym więcej poniżej).

Szachulcowy związek z Wagnerem

Związek Liszta z Wagnerem datuje się od końca lat czterdziestych, kiedy to Liszt zaczął promować Wagnera poprzez występy i datki finansowe. Stosunki z nim były przyjacielskie, ale zostały nadwerężone przez pozamałżeński romans jego córki z Wagnerem. Było to cierniem w boku pobożnego Liszta (co jednak nigdy nie było dla niego osobiście przeszkodą…).

Później stosunki znów się poprawiły i Wagnerowie starali się angażować słynnego pianistę w koncerty i okazje do festynów, co Liszt od czasu do czasu czynił. Wagner podczas wizyt Liszta był zawsze zgorszony, prawdopodobnie z zazdrości o popularność Liszta. Wagner często źle wypowiadał się o muzyce Liszta, ale kilkakrotnie “kradł” pomysły z jego dzieł, np. w Parsifalu (muzyka transformacji).

Śmierć w Bayreuth

Po śmierci Wagnera w 1883 roku odpowiedzialność za festiwal przejęła jego córka Cosima, która ponownie zwróciła się o pomoc do Liszta, ponieważ ciążyły na niej pilne zobowiązania finansowe i chciała jeszcze raz wykorzystać sławne nazwisko ojca. Nie chciała jednak, aby niedołężny już mężczyzna przebywał w Willi Wahnfried i umieściła go w domu obok. Kiedy Liszt przybył, był już poważnie chory. Mimo to, cierpliwie uczestniczył w wydarzeniach. Pod koniec lipca został przykuty do łóżka, ale Cosima nie miała zbyt wiele czasu, by opiekować się ojcem. Zmarł więc samotnie w swoim pokoju na zapalenie płuc, nawet ostatniego obrządku nie zdążył przyjąć wierny opat Liszt. Cosima utrzymywała śmierć Liszta w tajemnicy aż do zakończenia festiwalu. Ze względów prestiżowych zignorowała życzenie Liszta, by pochować go na Węgrzech i kazała pochować go w Bayreuth (choć istnieje na ten temat poważna kontrowersja). W mszy żałobnej w kościele katolickim w Bayreuth wzięło udział 2000 osób, Cosima nie uważała za konieczne, aby tam być.

Franz Liszt z córką Cosimą:

ZUR VOLLSTÄNDIGEN BIOGRAPHIE VON MOZART

.

]

Premiera jego Idomeneo

Mozart był w Monachium osiem razy. Już w wieku sześciu lat koncertował w stolicy Bawarii wraz ze swoją siostrą Nannerl. W 1775 roku odbyła się również premiera zamówionego dzieła “La finta Giardiniera” (w operze St. Salvator). Szczególne znaczenie miał jego kilkumiesięczny pobyt podczas prób do “Idomeneo”.

Ojciec Mozarta i jego siostra Nannerl z dumą zasiedli 29 stycznia 1781 roku w monachijskim Cuvilliés Theater (tam, gdzie dziś stoi Residenztheater) na premierze tej wspaniałej opery seria. Sukces nie był jednak na tyle wielki, by zapoczątkować karierę Mozarta. Choć książę był zadowolony, Mozart nie osiągnął celu, jakim było zostanie kapelmistrzem w Monachium i uzyskanie niezależności od dworu w Salzburgu.

TO THE COMPLETE MOZART BIOGRAPHY

.

]

Organy w klasztorze

Mozart odwiedził ten dawny klasztor kilka razy w młodości, po raz pierwszy jako dziewięciolatek, gdy jego ojciec podróżował z Salzburga do Monachium Tutaj komponował i grał na organach.

TO THE COMPLETE MOZART BIOGRAPHY

.

]

Prawdziwy monachijczyk i jego związki z monachijskim browarem

Richard Strauss urodził się w Monachium w 1864 roku w muzycznej rodzinie. Jego ojciec był znanym waltornistą Monachijskiej Opery Dworskiej, który stał się znany jako muzyk orkiestrowy dzięki niełatwemu związkowi z Richardem Wagnerem. Ze strony matki Richard był spokrewniony z rodziną Pschorr, współwłaścicielami działającego od dawna browaru Hacker-Pschorr.

Związek miasta Monachium z jego sławnym synem można określić jako niedostatecznie ochłodzony. Wymownym tego świadectwem jest tablica informująca o jego zaginionym miejscu urodzenia, umieszczona na parkingu.

Strauss był cudownym dzieckiem i zaczął komponować w wieku 6 lat. Opus 1, uroczysty marsz na wielką orkiestrę, napisał mając zaledwie 12 lat. W 1882 roku rozpoczął studia filozoficzne i historii sztuki na Uniwersytecie w Monachium, ale wkrótce je przerwał, by poświęcić się zawodowo muzyce. Jego pierwsze utwory zostały wykonane w wieku 19 lat.

Richard opuścił Monachium w wieku 20 lat, gdy poznał Hansa von Bülowa, który sprowadził go do teatru w Meiningen.

W wieku 22 lat powrócił do Opery Dworskiej jako trzeci kapelmistrz. Po podróży do Włoch napisał pierwszy poemat symfoniczny (Aus Italien) i zaczął komponować “Don Juana” i “Tod und Verklärung”. Po kłótni ponownie opuścił Monachium i udał się do Weimaru.

Definitywne odejście

W 1894 roku powrócił na stanowisko kapelmistrza, ale wkrótce opuścił Monachium na stałe w gniewie, gdy nie uwzględniono jego kandydatury na następcę zmarłego dyrektora Opery Dworskiej, Hermanna Leviego. Jego związki z Monachium zepsuły się, a najważniejszymi artystycznie miastami stały się dla niego Drezno, Berlin i Wiedeń.

Z rodzinnym miastem pojednał się dopiero na starość (patrz niżej pod hasłem Przeznaczenie Bawarskiej Opery Państwowej).

Szczególne wrażenie wywarł jego ostatni występ w Monachium w 1949 roku, kiedy to w Prinzregenten Theater poprowadził drugi akt Rosenkavaliera.

TO THE FULL BIOGRAPHY OF RICHARD STRAUSS

.

]

Spotkanie z Wagnerem

Richard Strauss miał intensywny związek z Bayreuth. Jego ojciec był waltornistą w Monachijskiej Operze Dworskiej i grał w premierach “Meistersingera” i “Tristana” w Monachium, a także często bywał w Bayreuth z orkiestrą. Był ostrym krytykiem Richarda Wagnera i stoczył wiele bitew z kompozytorem. Na przykład, podczas prób do “Meistersingera” siedział jako pierwszy waltornista w orkiestrze, a raz nawet zorganizował strajk po szczególnie długim dniu prób. Wagner przyjął to z humorem, mówiąc: “Stary Strauss może i jest obleśnym facetem, ale kiedy dmucha w róg, nie można się na niego gniewać”.

Ojciec Straussa zabrał syna do Bayreuth w 1882 roku, aby zobaczyć przedstawienie Parsifala jako nagrodę za zdanie egzaminu Abitur, i to właśnie tam Richard poznał mistrza osobiście. Strauss stał się później gorącym wielbicielem Wagnera.

Zmienne relacje z Wagnerami

Strauss stał się później zagorzałym zwolennikiem Wagnera. Zaprzyjaźnił się z Cosimą i w 1889 roku został asystentem dyrygenta Hansa von Bülowa. Cosima dostrzegła potencjał Straussa i chciała nawet połączyć go ze swoją córką Evą, a w 1894 roku pozwolono mu poprowadzić premierę Tannhäusera w Bayreuth (z przyszłą żoną Pauline w roli Evy).

Przyjazne niegdyś stosunki z Cosimą Wagner ochłodziła opera Straussa Salome, której styl muzyczny wcale nie budził zachwytu Cosimy (“opera o Żydówce”). Później oboje pogodzili się, a Strauss zastąpił ich jako dyrygent w “Parsifalu” z 1933 roku, kiedy Toscanini wściekły opuścił Bayreuth.

Strauss z Winifred Wagner i innymi przed Willą Wahnfried:

TO THE FULL BIOGRAPHY OF RICHARD STRAUSS

.

]

W 1908 roku Strauss wprowadził się do nowo wybudowanego domu w wiejskim Garmisch-Partenkirchen, sfinansowanego z dochodów z jego “Salome“. Willa służyła najpierw jako letnie zacisze, a później jako rezydencja, w której gabinecie powstała większość dzieł od “Elektra” poczynając.

Jego dom w drugiej połowie życia

W latach dwudziestych był często w podróży (Drezno, Wiedeń, Salzburg i wycieczki), a w latach nazistowskich objął na początku urząd Reichsmusikdirektora. Rola Straussa w II wojnie światowej była ambiwalentna. Strauss nie był antysemitą, ale w najlepszym razie był oportunistą. Kiedy wojska amerykańskie wkroczyły do Garmisch, Strauss przyjął je w swoim ogrodzie z certyfikatami w ręku, dzięki czemu mógł uchronić swój dom przed rekwizycją “jako kompozytor Rosenkavalier”.

Po II wojnie światowej Strauss, podupadły na zdrowiu i spętany finansowo, w obawie przed denazyfikacją wyjechał z Garmisch do Szwajcarii, gdzie wspierany przez mecenasów mieszkał w hotelach.

W końcu wrócił do swojego ukochanego domu i tam zmarł w 1949 roku.

TO THE FULL BIOGRAPHY OF RICHARD STRAUSS

.

]

Jego ratownik pochodzi z Monachium

Richard Wagner był całkowicie bez grosza przy duszy w 1864 roku po fiasku wiedeńskiego Tristana Nie wiedział jednak, że Ludwik II wyszedł z teatru w 1861 roku po przedstawieniu Lohengrina, głęboko poruszony i zapłakany.

Kiedy w tym fatalnym roku 1864 wezwał Wagnera do Monachium, uratował kompozytora przed największym życiowym kryzysem. Stał się później jego mecenasem. Jednak wygórowane żądania Wagnera nadmiernie obciążyły kasę państwową i w 1865 roku Wagner musiał opuścić Monachium wbrew woli króla, pod naciskiem władz królewskich.

.

LINK DO KOMPLETNEJ BIOGRAFII WAGNERA

.

.

]

Ballett i Opera

Państwowa Opera została otwarta w 1817 roku jako Opera Dworska. Trzykrotnie ulegała poważnym uszkodzeniom, po dwóch wielkich pożarach i zniszczeniach w czasie II wojny światowej. Obecnie Teatr Narodowy w Monachium jest siedzibą Bawarskiej Opery Państwowej, Bawarskiej Orkiestry Państwowej i Bawarskiego Baletu Państwowego. Mieści 2100 widzów.

]

Wagner und Strauss

Es war Uraufführungsort von “Tristan und Isolde“, “Meistersinger von Nürnberg“, “Die Walküre” und “Rheingold“. Letztere beide wurden gegen den Willen und in Absenz Wagners durchgeführt.

W tym miejscu odbyła się premiera “Tristana i Izoldy”, “Meistersingera z Norymbergii”, “Walkirii” i “Rheingolda”. Te dwa ostatnie wystawiono wbrew woli Wagnera i pod jego nieobecność.

Tylko dwunasta opera Straussa miała premierę w jego rodzinnym mieście. Strauss był urażony, że w 1886 roku pominięto go przy obsadzaniu stanowiska generalnego dyrektora muzycznego. W swojej operze “Feuersnot” napisał nawet wyrachowanie wobec rodzinnego miasta. Strauss był urażony, że w 1886 roku pominięto go przy obsadzaniu stanowiska generalnego dyrektora muzycznego. W swojej operze “Feuersnot” napisał nawet rozrachunek z rodzinnym miastem. Dopiero gdy jego przyjaciel Clemenss Krauss (przypuszczalnie za pośrednictwem Hitlera) objął dyrekcję Opery Monachijskiej, odbyły się tam dwie premiery (Friedenstag w 1938 roku i Capriccio w 1942 roku).

Richard Strauss:

]

Szczególne związki z Brucknerem

Wraz z VII Symfonią, Monachium ustanowiło ważną tradycję Brucknerowską. Najpierw Hermann Levi, potem Ferdinand Löwe, doprowadzili dzieło Brucknera do rozkwitu. Kontynuacją tej tradycji były legendarne koncerty Celibidache w Gasteig. Między innymi w 1985 roku Gasteig otworzył się V Symfonią Brucknera. Ghergiev podtrzymuje tradycję Brucknera również w naszych czasach.

Sala koncertowa w Gasteig:

]

Miejsce premiery Idomeneo Mozarta

Teatr Cuvilliés, w którym odbyło się pierwsze przedstawienie “Idomeneo”, został zniszczony podczas II wojny światowej i odbudowany od podstaw. Na szczęście znaczna część wyposażenia wnętrza została zdemontowana w brawurowej akcji, zanim bomby lotnicze dokonały swego straszliwego dzieła. Z ocalałych elementów wnętrza powstał w innym miejscu nowy Teatr Cuvilliés, który można zwiedzać i który uważany jest za najpiękniejszy teatr rokokowy w Niemczech.

Reprodukcja Teatru Cuvillié z XIX wieku:

]

Teatr dla Wagnerowskiego Gesamtkunstwerk (Całościowego dzieła sztuki)

Dla Wagnera od samego początku było jasne, że wystawienie takiego dzieła jak “Pierścień Nibelunga” w istniejących teatrach jest prawie niemożliwe. Wcześnie narodziła się idea jego własnego teatru festiwalowego. Na jego realizację trzeba było jednak czekać jeszcze 25 lat. Zapewnienie finansowania tego ogromnego przedsięwzięcia kosztowało Wagnera wiele pracy. W 1872 roku Wagner i jego żona Cosima przeprowadzają się do Bayreuth i rozpoczynają się prace budowlane. Wraz z wieloma mecenasami udaje mu się zebrać pieniądze na położenie kamienia węgielnego pod Festspielhaus i na zakup Willi Wahnfried. Cztery lata później Festspielhaus zostaje otwarty Rheingoldem. Pierwszy festiwal odbył się w 1876 roku w obecności cesarza Wilhelma i wszystkich europejskich sław kulturalnych i stał się największym triumfem Wagnera w całym jego życiu.

Wraz z Pierścieniem i budową Festspielhausu Wagner zakończył swoją wizję Gesamtkunstwerk: połączenia sztuk muzycznych, poezji, architektury i scenografii. Festspielhaus do dziś zachwyca doskonałą akustyką i widokiem na scenę oraz zadaszony kanał orkiestrowy.

av_font_icon icon=’ue81f’ font=’entypo-fontello’ style=” caption=” link=” linktarget=” size=’40px’ position=’left’ animation=” color=” av_uid=’av-4j0sl8′ admin_preview_bg=”][/av_font_icon]

Bilety na festiwal należy nabyć z wyprzedzeniem w dłuższym okresie czasu. Zwiedzanie z przewodnikiem oferowane jest wybiórczo.

av_font_icon icon=’ue81f’ font=’entypo-fontello’ style=” caption=” link=” linktarget=” size=’40px’ position=’left’ animation=” color=” av_uid=’av-4j0sl8′ admin_preview_bg=”][/av_font_icon]

Bilety na festiwal należy nabyć z wyprzedzeniem w dłuższym okresie czasu. Wycieczki z przewodnikiem oferowane są wybiórczo.

https://www.bayreuther-festspiele.de/.

Festspielhaus:

]

Od 1874 roku Bayreuth i Willa Wahnfried stanowiły centrum życia rodziny Wagnerów. Została ona zbudowana zgodnie z życzeniem Richarda Wagnera. Po jego śmierci pozostała rodowym domem Wagnerów. Po śmierci Siegfrieda Wagnera przejęła go jego urodzona w Anglii żona Winifred, która przyjmowała w nim między innymi Adolfa Hitlera.

W czasie wojny został uszkodzony i przez kilka lat służył jako kwatera armii amerykańskiej. Następnie przez kilka lat ponownie był zamieszkiwany przez Wagnerów. Później stał się własnością miasta Bayreuth, które udostępniło to miejsce jako Muzeum Richarda Wagnera.

https://www.wagnermuseum.de/.

Willa Wahnfried:

]

W 1993 r. miasto Bayreuth przejęło spadek po pianiście Ernście Burgerze, który posiadał kilkusetelementową kolekcję dzieł Liszta. W domu, w którym zmarł Liszt, obok willi Wahnfried, powstało Muzeum Liszta. Liszt był tam kilkakrotnie gościem i zajmował półpiętro. Na zwiedzających czekają tu liczne dokumenty, cenne lisztowskie portrety, popiersia, a także cichy fortepian Liszta, który często zabierał ze sobą w swoje liczne podróże. Sale muzeum są ułożone chronologicznie, bardzo pouczające i miejsce to jest absolutnie warte odwiedzenia.

Miejsce śmierci Lisztsa:

Spojrzenie w głąb muzeum:

https://www.bayreuth-tourismus.de/en/places-of-interest/MUZEA/franz-liszt-museum/.

]

Od 1874 roku Bayreuth i Willa Wahnfried była centrum życia rodziny Wagnerów. Została ona wybudowana zgodnie z życzeniem Richarda Wagnera. Po śmierci Richarda Wagnera pozostała rodowym domem Wagnerów.

https://www.wagnermuseum.de/.

Richard Wagner i Cosima Wagner są pochowani w Villa Wahnfried:.

.

]

Pogrzeb odbył się 3 sierpnia, 4 sierpnia odprawiono mszę requiem. Anton Bruckner grał na niej własne utwory i fantazjował na tematy z Parsifala. Utwory Liszta nie były grane, widocznie Brucker nie znał żadnego z jego utworów. Po śmierci Liszta długo trwały spory o to, gdzie ma być pochowany. Mauzoleum zostało poważnie uszkodzone podczas II wojny światowej i zostało odbudowane zgodnie z oryginałem.

Mauzoleum Liszta:

]

8 września 1849 roku ostatni wielki kompozytor operowy w historii muzyki zmarł w swoim łóżku po ciężkim ataku serca, którego doznał miesiąc wcześniej.

Abdykacja Richarda Straussa miała miejsce w Monachium, jego urna spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu w Garmisch.

Grób Richarda Straussa:

https://buergerservice.gapa.de/de/rathaus/rathaus/verwaltung/buergeramt—standesamt/friedhofsverwaltung.

Carl Orff na swoje osobiste życzenie otrzymał w 1982 roku grób na Świętej Górze w kaplicy bolesnej kościoła klasztornego w Andechs.

Grób Carla Orffa:

Andech:

]

Pomnik Wagnera został stworzony na litym bloku marmuru. Został odsłonięty z okazji setnych urodzin kompozytora w 1913 roku. Wdowa po Wagnerze, Cosima, odmówiła wzięcia udziału w uroczystości, ponieważ była podrażniona przez miasto Monachium, które konkurowało z festiwalem w Bayreuth swoimi własnymi przedstawieniami.

]

Ta fontanna na cześć kompozytora w strefie dla pieszych została zainaugurowana w 1962 roku. Zawiera ona sceny z opery “Salome”. Ze względu na antyczny temat i lokalizację przed renesansowym budynkiem, artysta wybrał kształt kolumny dla fontanny z brązu.

Fontanna Richarda Straussa:

]

Eremitage to piękny XVIII-wieczny park rokokowy w pobliżu Starego Pałacu. Kompleks ten był ulubionym miejscem Liszta w Weimarze, być może park i fontanny przypominały mu Villa d’Este.

Eremitage Bayreuth:

]

W 1846 r. Eduard Steingraeber, syn założyciela firmy Steingraeber, produkującej fortepiany w Bayreuth, został koncertowym technikiem i korepetytorem Liszta. Współpracę z firmą kontynuował do końca życia. W 1873 r. firma wyprodukowała do Sali Rokoko fortepian w stylu rokoko, na którym Liszt często grywał i dlatego otrzymał nazwę “Liszt Grand Piano” i do dziś znajduje się w tej sali w Domu Steingraebera. Do dziś gra się na nim na koncertach. Czasy i daty wycieczek, koncertów itp. można znaleźć na stronie producenta.

https://www.klavierhaussteingraeber.de/.

Pianino Liszta w Domu Rokoko:

Liszt przy fortepianie: