Online operagids en synopsis van Giuseppe Verdi’s AIDA
Grote feiten en YouTube video’s over Giuseppe Verdi’s AIDA. Hoogtepunten zijn “O patria mia” met Leontyne Price, ” Celeste Aida” met Placido Domingo, “O terra Addio” met Enrico Caruso, “Numi o pietà” met Leontyne Price en de “Triomftocht”.
Inhoud
Akte 1 (Paleis-scène, Tempel-scène)
Akte 2 (Overwinningsscène)
Act 3 (Nijl-scène)
Act 4 (Oordeel-scène, Doden-scène)
Highlights
♪ Se quel guerrier io fossi … Celeste Aida
♪ Ciel mio padre (Nijl duet)
♪ E in poter di costor io lo gettai (Urteils-Szene)
♪ O terra addio (Liefdesdood)
SYNOPSIS
Première
Caïro, 1872
Libretto
Antonio Ghislanzoni, gebaseerd op voorbereidend werk van Camille du Locle en Edouard Mariette (mogelijk gebaseerd op Metastasio's Nitteti)
Hoofdrollen
Aida, slavin aan het Egyptische hof en dochter van Amonasro (sopraan) Amonasro, koning van Ethiopië (baritonee) - Pharaoh, Koning van Egypte (bas) - Amneris, dochter van Farao (mezzo-sopraan) - Radames, Egyptische krijger (tenor) - Ramphis, hoofd van de priesters (bas).
opname-aanbeveling
DECCA, Leontyne Price, Jon Vickers en Robert Merrill onder leiding van George Solti en het Koor en Orkest van de Romeinse Opera.
Commentaar
De ongewone ontstaansgeschiedenis
Verdi was bijna zestig jaar oud toen hij Aida schreef. Hij wilde met pensioen gaan, maar werd door de onderkoning van Egypte gevraagd om een opera te schrijven voor de opening van de opera in Caïro. Verdi noemde toen, om het verzoek af te slaan, een schandalig hoge som geld, die tot zijn verbazing werd geaccepteerd. Hoe langer hij eraan werkte, hoe enthousiaster hij werd, tot het uiteindelijk, samen met Otello, misschien wel zijn grootste werk werd.
Verdi had weinig tijd voor de compositie van de opera, de opleveringsdatum was 1871. Tegelijkertijd werden onder supervisie van Mariette authentiek toneelmateriaal en kostuums vervaardigd. Maar de Frans-Pruisische oorlog dwarsboomde dit alles, want het in Parijs geproduceerde decor werd geblokkeerd en de opvoering moest een jaar worden uitgesteld.
Een ongewoon libretto
Natuurlijk was Verdi niet gemotiveerd door al het geld, maar het was Camille du Locle, de theaterdirecteur van de Opéra comique en librettist, die Verdi vervolgens tekstuele en picturale schetsen stuurde. Hij vond de steun van de archeoloog Edouard Mariette, die voor de authenticiteit zorgde en het idee van de plot ontwikkelde. Verdi was zeer gecharmeerd van het idee en besloot het werk op muziek te zetten, wat zeer ongebruikelijk was, aangezien hij in het verleden zijn libretto’s had gebaseerd op degelijke basisliteratuur (Byron, Schiller, Voltaire, Dumas, Scribe…). In latere jaren bleek dat Mariette het idee mogelijk had ontleend aan een vrij onbekend libretto van wijlen Opera seria-meester Metastasio, dat de oriëntalist Mariette goed gekend kon hebben. De beproefde librettist Antonio Ghislanzoni schreef het libretto vervolgens echter met de energieke invloed van Verdi en Giuseppina Strepponi.
De “Tinta” van Aida
Zoals altijd aan het begin van het compositieproces, begon Verdi met het definiëren van de zogenaamde “Tinta musicale”, een paar basisprincipes van het toonzetten.
Een belangrijk basisprincipe van Aida was de “Varietà”, het contrasteren van tegenstellingen. Aan de ene kant is er de liefdesrelatie, belichaamd door Aida en Radames, aan de andere kant is er die van de staatsmacht, belichaamd door de priesters. Dit spanningsveld wordt aangevuld door het drama van Amneris. Verdi heeft herinneringsmotieven ontwikkeld die herhaaldelijk worden aangehaald. Het liefdesmotief en het motief van de priester vindt u in het gedeelte over de ouverture. Daarnaast zijn er twee motieven van Amneris.
Een ander aspect van de “Tinta” zijn de mis scènes. Verdi liet speciaal daarvoor een instrument ontwikkelen, de zogenaamde Aida-trompet, die we bijvoorbeeld horen in de Triomfmars. Verdi heeft de massascènes bewust gebruikt om een contrast te creëren met de vele lyrische scènes die we bijvoorbeeld horen in de ontroerende duetten tussen Radames en Aida.
Een laatste aspect van de Tinta zijn de vele duetten. Terwijl we in totaal slechts drie klassieke aria’s tellen (“Celeste Aida”, “Ritorna vincitor” en “O patria”), schreef Verdi zes duetten, waarvan het beroemdste het slotduet “O terra addio” werd.
De hoge Bes van “Celeste Aida”
Een interessant conflict omringt het einde van “Celeste Aida”. Net als Rossini was Verdi geen aanhanger van de donderende hoge C; integendeel, op één uitzondering na heeft hij er nooit een voor de tenor gecomponeerd (in “La forza del destino” schreef hij hem voor de tenor van de première, maar trok hem later weer in). Aan het einde van de aria “Celeste Aida” schreef hij een Bes in piano, maar in de loop der decennia was het gebruikelijk geworden onder tenoren om het in hoge Bes in forte te zingen om het publiek te dwingen te applaudisseren voor hun entree aria. Na verloop van tijd werd dit de verwachting van het publiek, zoals we kunnen zien uit de volgende anekdote: “De beroemde tenor Carlo Bergonzi was niet alleen een uitstekend tenor (Radames was een van zijn beste rollen), maar ook een uitstekend musicus. Daarom was het voor hem vanzelfsprekend om aan het eind een Bes in piano te zingen, maar dat viel niet altijd in de smaak bij het publiek. Zo moest hij in het Teatro Regio in Parma ervaren dat het publiek protesteerde toen hij de slot-B van Celeste Aida in een moeilijke piano zong. Hij is nooit meer in dit operahuis geweest”. (Fischer, Grosse Stimmen).
Er is een interessant verhaal over de samenwerking tussen de dirigent Arturo Toscanini en de tenor Richard Tucker. Toscanini (1867-1957) kende Verdi persoonlijk. “Op jonge leeftijd, toen hij al een gerespecteerd kapelmeester was, keerde hij tijdelijk terug naar zijn stoel in de cellosectie van La Scala en nam als cellist deel aan de première van Verdi’s Otello (La Scala, Milaan, 1887) onder leiding van de componist. Verdi, die zich er gewoonlijk over beklaagde dat dirigenten nooit geïnteresseerd leken te zijn in het dirigeren van zijn partituren zoals hij ze had geschreven, was onder de indruk van berichten van Arrigo Boito over Toscanini’s vermogen om zijn partituren te interpreteren” (bron: Wikipedia) Toen Toscanini een uitvoering met Tucker dirigeerde “…drong Toscanini erop aan dat de hoge B aan het einde piano zou worden gezongen, zoals Verdi, naar zijn mening, had bedoeld. Tucker had hier moeite mee, dus Toscanini introduceerde een compromisoplossing: hij liet de tenor de Bes zingen, dan een octaaf naar beneden gaan en de middelste B in de piano herhalen.
Wie was de beste Aida?
Deze vraag houdt de gemoederen al lang bezig. Was het de Callas, Leontyne Price of de Tebaldi?
De rol van Aida is moeilijk te zingen. In de hele opera heeft Aida een hoge podiumprésence met lange passages, die veel uithoudingsvermogen vergen om de vele moeilijke passages, zoals de blootgelegde hoge C in de prachtige aria “O patria”, onder de knie te krijgen.
Wie was de beste Aida? In de jaren 1950 werd de opera drie keer opgenomen met deze drie grote sopranen. Velen gaven hun stem aan Leontyne Price, die door de bekende criticus John Steane werd omschreven als “de beste Verdi sopraan van de eeuw”.
De antiklerikale Verdi
Wat Verdi in feite zowel muzikaal als dramatisch uitdrukt is dat achter het ongeluk van de geliefden en achter de troon als drijvende krachten de priesters staan. Niet de koning is de ware drager van de macht, maar de hogepriester. Op alle belangrijke keerpunten neemt de hogepriester Ramphis de beslissingen. Het slotgesprek tussen Amneris en Radames en de daarop volgende hofscène van het vierde bedrijf, dat eindigt met een plechtig triomfgezang van de priesters en tegelijk met hun vervloeking door Amneris, is in emotioneel drama nauwelijks te overtreffen. Van Verdi wordt gezegd dat hij de geestelijkheid haatte en dat komt hier tot uiting.
De wereldpremière
Verdi behoorde niet tot de aanwezigen bij de première in Caïro op kerstavond 1872. De dirigent van de uitvoering berichtte hem per brief over de positieve reactie van het publiek. De Italiaanse première een maand later in Milaan was een overweldigend succes en het werk werd snel opgevoerd op podia over de hele wereld en blijft tot op de dag van vandaag een van de populairste werken uit de operageschiedenis.
AIDA Act 1
In de ouverture legt Verdi de twee basisthema’s van de opera bloot. Hij begint met Aida’s droom van geluk en verbindt daar het zogenaamde liefdesmotief aan:
Maar deze droom wordt tegengewerkt door de reden van de staat. Na ongeveer 1 1/2 minuut klinkt het motief van de priesters, eerst zachtjes en dan in een lang crescendo steeds dringender:
Sinfonia – Abbado
Celeste Aida
Synopsis: Aida, de dochter van de Ethiopische koning Amonasro, is een slavin aan het Egyptische hof. De Ethiopische krijgers vallen Egypte aan om Aida te bevrijden. Radames droomt ervan zijn geheime liefde Aida omkranst met lauwerkransen uit de strijd tegen de Ethipiërs terug te zien.
Verdi biedt aanzienlijke moeilijkheden voor de rol van Radames. De rol is “lirico spinto”, d.w.z. een jeugdige heldentenor. Radames moet zowel de grote heldhaftige aria’s als de lyrische pianopassages kunnen zingen. Meteen in het begin moet de arme Radames de grote aria “Celeste Aida” zingen, zonder opwarming. Sommige tenoren beschouwen Celeste Aida als Verdi’s moeilijkste tenoraria.
De tenorstem moet bestand zijn tegen scherpe trompetklanken en de warmte van de houtblazers kunnen bijhouden. Hij moet ook zelfverzekerd zijn in de hoge noten. De aria, een andere moeilijkheid, begint zonder begeleiding van het orkest. De aria wisselt meerdere malen tussen de polen van strijd (“un esercito di prodi, da me guidato”) en liefde (“Celeste Aida”). De liefdespassages moeten met veel legato worden gezongen en soms in prachtig pianissimo.
Luister naar Jussi Björling en Placido Domingo, twee uitstekende vertolkers van deze rol. Laten we beginnen met Jussi Björling, door velen omschreven als de beste Verdi-tenor van de 20e eeuw.
Se quel guerriero io fossi…Celeste Aida (1) – Björling
Se quel guerriero io fossi…Celeste Aida (2) – Domingo
Richard Tucker
De volgende vertolking is van Richard Tucker, misschien wel de grootste Amerikaanse operazanger van de 20e eeuw. Hij werd in New York geboren als Reuben Ticker en begon zijn zangopleiding als Chazzan (voorzanger). Zijn “doorbraak” kwam met de legendarische uitvoering van Aida, die werd gedirigeerd door Arturo Toscanini, werd opgenomen en een legende werd. Het was de eerste televisie-opera die wereldwijd werd uitgezonden (concertante)… Deze opname werd beroemd met de finale van de Radames aria “Celeste Aida”. Toscanini stond erop dat de hoge Bb aan het eind piano zou worden gezongen, zoals Verdi, naar zijn mening, had gepland. Tucker had daar moeite mee, waarop Toscanini een compromisoplossing introduceerde: hij liet de tenor de B forte zingen, om vervolgens een octaaf naar beneden te gaan en de middelste B in de piano te herhalen.” (Fischer, grosse Stimmen)
Se quel guerriero io fossi…Celeste Aida (2) – Tucker
Bergonzi en de hoge B
Eindelijk een vierde opname van Celeste Aida. Bergonzi was niet alleen een uitstekend tenor (Radames was een van zijn parade-rollen), maar ook een uitstekend musicus. Het was voor hem dus vanzelfsprekend om aan het eind een B in de piano te zingen, wat niet altijd in de smaak viel bij het publiek. Zo moest hij “in het Teatro Regio in Parma ervaren dat het publiek protesteerde toen hij de laatste B van Celeste Aida zong in deze moeilijke pianopassage. Hij is nooit meer in dit operahuis geweest.” (Fischer, grote stemmen)
Celeste Aida (3) – Bergonzi
Synopsis: De priester roept de Egyptenaren op tot verzet tegen de vijanden. In een prachtige massascène geselen de priester en de koning de massa’s.
Una grande scena di coro con l’irresistibile inno degli egiziani guerrieri.
Su! del Nilo al sacro lido – Karajan
Aida’s innerlijke conflict
Synopsis: Aida is de slavin van Amneris, de dochter van de Farao, die ook van Radames houdt. Ze wordt verscheurd tussen haar liefde voor haar vaderland en Radames.
De opgewonden recitatiefinleiding, die getuigt van haar trouw aan haar vaderland, voert haar stem naar de hoge Bes. Maar kort daarna klinkt het liefdesthema “e l’amor mio” en wordt de aria een aangrijpend smeekgebed tot de goden om genade. Maar, vooruitlopend op de toekomst, niet voor de liefde van Radames, maar voor verlossing door de dood.
Ritorna vincitor…Numi-o pietà – Prijs
Possente Fhta
Synopsis: Een ritueel van de priesteressen vindt plaats voor de benoeming van Radames tot aanvoerder van de Egyptenaren
De exotische aria van de priesteres “Possente Fhta” is een niet te missen traktatie. Teresa Stich-Randall wordt prachtig begeleid met harp en een hemels koor onder leiding van Arturo Toscanini.
Possente fhta – Toscanini/Stich-Randall
Nume custode vindice
Synopsis: In deze scène wordt Radames plechtig benoemd tot generaal van de Egyptenaren.
Luister naar een andere prachtige passage met Jussi Björling “Mortale diletto ai numi… Nume custode vindice” een uitstekend duet gezongen samen met Boris Christoff, waar de Zweedse tenor het koor overtreft met “ongelooflijke energie” (Kesting).
Mortal diletto ai numi… Nume custode vindice – Björling / Christoff
AIDA Act 2
De intrige van Amneris
Synopsis: Amneris wil te weten komen of haar slavin Aida van Radames houdt. Amneris vertelt Aida dat Radames gevallen is. In rouw bekent Aida aan Amneris haar liefde voor Radames. Dit bevestigt Amneris’ vrees voor Aida’s liefde voor Radames. De vrouwen staan dus tegenover elkaar, Amneris wordt opgevreten door jaloezie en Aida rouwt om Radames (“Pieta ti prenda del mio dolor”). Tegelijkertijd roepen de priesters het volk op om tegen de indringers te vechten.
Deze drie thema’s zijn op indrukwekkende wijze met elkaar verweven in de volgende twee stukken.
Pieta ti prenda del mio dolor – Callas / Barbieri
Su! del Nilo al sacro lido… Numi, pietà – Callas et al
Triomfmars – Verdi’s tinta
Synopsis: De Egyptenaren kunnen de aanvallers afweren. Amneris beveelt Aida haar te vergezellen naar het overwinningsfeest, waar het feest voor Radames en zijn troepen plaatsvindt.
Verdi vond voor deze opera de “Aida-trompet” uit het Egypte van de farao’s uit. Het heeft een modern ventiel, dat historisch onhoudbaar is. Verdi zei: “De waarheid reproduceren kan goed zijn, maar de waarheid uitvinden is beter, veel beter”. Voor Verdi was het een stilistisch middel (de zogenaamde “tinta musicale”) om een karakteristiek beeld voor een opera te ontwikkelen.
Een hoogtepunt van het bezoek aan het operahuis is de Triomfmars met de Aida-trompet. Hoor en luister naar deze passage in een prachtige video van de Metropolitan opera.
Triomfmars – Abbado
Synopsis: De farao heeft besloten (zoals Radames wenste) dat de gevangengenomen aanvallers mogen terugkeren. Alleen Aida en Amonasro (de Ethiopische koning heeft zich als officier vermomd en is de woordvoerder van de gevangenen) worden gegijzeld gehouden. De farao geeft Radames als beloning zijn dochter Amneris als echtgenote.
AIDA Act 3
Synopsis: Aan de oevers van de Nijl. Amneris gaat naar de Nijl om te bidden aan de vooravond van de bruiloft. Daar wacht Aida in het geheim op Radames. Ze verlangt naar haar vaderland.
O Patria mia is een melancholieke aria, gezongen in de sfeer van een vollemaannacht aan de Nijl. Het begin is in een sombere stemming, want Aida vreest dat ze haar vaderland nooit meer zal zien. Langzaam ontwaakt zij uit deze stemming tot “l’ultimo addio”. Een nostalgische hobo-cantilena leidt het thema van het vaderland in. Beelden van haar vaderland worden opgeroepen. Wanhoop manifesteert zich in de herhaalde herhaling van het “mai piu”. In “che un di promesso” wordt de stem intenser en het volgende o patria wordt begeleid door een intense orkestklank. Aan het eind neemt “non ti vedro” de stemming van het begin weer op, ditmaal met prachtige hoge noten en begeleid door de hobo. De aria eindigt met een prachtige hoge pianissimo C.
Laten we beginnen met Leontyne Price. Fischer beschrijft haar stem als volgt: “Als actrice op het toneel bleef Leontyne Price clichématig in gebaren uit oude operadagen. Waar ze geweldig in was, was haar fenomenale stemmateriaal en het artistieke gebruik daarvan. De vaak beschreven keelklank van afro-amerikaanse zangeressen was in haar stem niet terug te vinden, maar ze bezat wat de engelse taal “smoky” noemt. Zij zong met twee duidelijk gescheiden stemkleuren: Het buitengewoon weelderige middengebied en het diepe bereik, dat aan een alt deed denken, hadden dat rokerige karakter, het vloeiende hoge bereik klonk helder en duidelijk, en bleef ongedwongen tot in de hoogste regionen.” (Fischer, Grosse Stimmen).
O patria mia (1) – Prijs
Ter vergelijking horen we hoe Legge en Kesting de stem van Maria Callas beschrijven: “Maria Callas bezat de conditio sine qua non voor een grote carrière, namelijk het onmiddellijk herkenbare timbre. De stem was volumineus en in de beste jaren had zij een bereik van bijna drie octaven, hoewel de hoogste hoogte niet altijd verzekerd was en de diepte…niet de kracht had om noten vast te houden. De geluidskwaliteit was luxueus, de technische bekwaamheid fenomenaal. Callas had eigenlijk drie stemmen, die ze naar believen kon kleuren: Eerst een hoge coloratuursopraan, ver reikend en beweeglijk, helder en briljant, maar ook, als ze wilde, troebel en ondoorzichtig. Zelfs met de meest ingewikkelde fiorituren had zij geen muzikale of technische problemen te overwinnen. Haar chromatische loopjes, vooral naar beneden, gleden vloeiend voorbij… Het midden van de stem was donker en licht getint. Het was haar meest expressieve register waarin zij het meest vloeiende legato kon uitstralen. Hier produceert zij haar eigen unieke en zeer persoonlijke klank, soms alsof zij in een fles zingt”.
O patria (2) – Callas
In 2017 maakte Anna Netrebko haar debuut in de rol van Aida. De recensies uit Salzburg en New York waren uitstekend.
O patria (3) – Netrebko
Liefhebbers van oudere opnamen komen aan hun trekken in de derde opname met Giannina Arangi-Lombardi, een zangeres uit het gouden tijdperk. Luister hoe haar stem glijdt naar de hoge C (4:45), onvergelijkbaar.
O patria mia (4) – Arangi-Lombardi
Klik op deze link voor meer informatie en voor YouTube-video’s van de aria “O PATRIA MIA”.
Het grote Nijl duet
We komen bij het duet “Ciel…mio Padre”.
Synopsis: Aida wacht op Radames. Amonasro verschijnt verrassend en dringt er bij Aida op aan Radames de geheime weg van het Egyptische leger te vragen. Hij bezingt de schoonheden van Ethiopië en doet een beroep op Aida’s plichtsgevoel. Aida, verscheurd tussen trouw aan het vaderland en verraad aan Radames, wijst af.
Luister naar twee geweldige duetten in deze dramatische Nijlscène. Naast Callas / Gobbi heb ik de opname van het echtpaar de Luca / Rethberg in de playlist voor Aficionados gedeponeerd.
Ciel…mio Padre (1) – Callas / Gobbi
Ciel…mio Padre (2) – Rethberg / deLuca
Synopsis: In de volgende scène stelt Aida Radames voor om met haar naar Ethiopië te vluchten en dromen ze samen van hun toekomst.
Kesting: Deze scène is een van de spannendste momenten van Verdi’s zang. Björling zingt niet alleen met vibrerende intensiteit, maar vormt de frase “il ciel de nostri amori” – een hoge B – met een geurige pianodolce.
Het duet Aida-Radames
Synopsis: In de volgende scène vraagt Aida aan Radames om met haar naar Ethiopië te vluchten.
Met verleidelijke klanken, begeleid door houtblazers, probeert Aida Radames voor haar plan te winnen. Het resultaat is een teder hartstochtelijk duet tussen de twee geliefden, dat eindigt met het wegzweven van Aida’s stem.
Kesting: “Deze scène is een van de spannendste momenten van Verdi’s zang. Björling zingt niet alleen met vibrerende intensiteit, maar vormt de frase ‘il ciel de nostri amori’ – een hoge B – met geurige pianodolce.”
Fuggiam gli ardori inospiti – Björling / Milanov
Synopsis: Amonasro hoort Radames de geheime weg vertellen. Amonasro stapt naar voren en Radames realiseert zich dat hij onbedoeld zijn vaderland heeft verraden. Radames moet dus vluchten. Op dat moment stapt Amneris naar voren en beschuldigt hem van verraad. Amonasro wil haar doden, maar Radames verhindert dit, maar wordt gevangen genomen. Aida en haar vader ontsnappen.
In het volgende deel horen we de vierde en laatste akte van Aida. Het hoogtepunt is “Terra Addio”, de liefdesdood van Aida en Ramades. Als “toetje” wacht u een beroemde anekdote van Maria Callas, die u in het audiovoorbeeld kunt meemaken.
AIDA Act 4
Synopsis: Amneris biedt Radames troon en huwelijk aan, maar Radames ziet ervan af.
Dit duet eindigt niet lyrisch, maar met een grootse caballetta en orkestrale beats die het uiterlijke drama van deze noodlottige ontmoeting van de twee documenteert.
Gia i sacerdoti adunansi – Domingo / Cossotto
Amneris’ grote vonnisscène
Synopsis: Hij wordt ter dood veroordeeld door hem in te sluiten in het piramidegewelf. Amneris probeert tevergeefs de priesters op te roepen om het doodvonnis af te wenden. Ze wil sterven uit wanhoop omdat ze Radames zelf aan het hof heeft overgeleverd. De scène eindigt hoe ze de priesters hartstochtelijk vervloekt.
Deze scène is een van de grote antiklerikale aanklachten van Verdi. Met groot gebaar verbeeldt Verdi het drama van de onbeminde Amneris, vergezeld van de hofscène die zich in de tempel afspeelt.
Luister naar Shirley Verrett in deze grote scène van de Amneris. Het is een grootse muzikale en dramatische vertolking. Verrett heeft zowel sopraan als mezzo gezongen. Ze kan dus de hoge delen van deze scène heerlijk dramatisch en indrukwekkend zingen.
E in poter di costor io lo gettai – Verrett
O terra Addio – de grote finale van Aida
Synopsis: Radames is ingesloten binnen de muren van de piramide. Hij hoort een zucht en merkt Aida op, die in het gewelf is gekropen. Aida en Ramades beleven samen hun afscheid van de wereld.
Verdi was zich terdege bewust van de betekenis van deze scène, die enerzijds de lyrische afsluiting vormt na de expressieve voorgaande scène, maar die ook Verdi’s artistieke zwanenzang had kunnen zijn, als de Shakespeare-drama’s Othello en Falstaff niet 20 jaar later onbedoeld op wonderbaarlijke wijze zijn pad hadden gekruist. Voor deze grandioze scène gebruikt hij voornamelijk gedempte strijkers en harpen, die de exquise melodie van de zangstemmen teder begeleiden. Het einde van het duet wordt gekruist door de stemmen van het priesterkoor en eindigt.
In dit duet hoort men de top van de Verdi zangcultuur in deze vier opnamen (alleen Maria Callas ontbreekt in deze groep).
Het duo Björling/Milanov zorgt voor een spannend slot.
O terra addio (1) – Milanov/Björling
Vervolgens horen we het duo Caruso/Gadski. Caruso zingt met een dolore toon en grote schoonheid. Johanna Gadski (1872-1932) zingt ook prachtig en samen zingen ze een prachtig dolcissimo slot.
O Terra addio (2) – Gadski/Caruso
Kesting (grosse Stimmen) rekent zelfs de Ponselle-versie, niet in de laatste plaats vanwege de hemels zingende Rosa Ponselle, tot de grote momenten van Verdi-zang. Rosa Ponselle (1897 – 1981), die door kenners vaak samen met Maria Callas wordt genoemd als de grootste sopraanstem van de 20e eeuw, biedt met deze opname groot vocaal kunstenaarschap.
O terra addio 6:47 (3) – Ponselle/ Martinelli
Tot slot, twee anekdotes. De eerste over Maria Callas.
De zaak Callas vs Baum
Maria Callas was een van de grote zangeressen van de 20e eeuw. Helaas kon ze maar in ongeveer 500 optredens zingen. Om een antwoord te krijgen, kan het volgende verhaal (geciteerd uit Jürgen Kestings boek, de grootste zangeres van de 20e eeuw) misschien helpen: “Op een tournee…deed ze een uitvoering van Verdi’s Aida. Haar tenorpartner Kurt Baum ergerde de andere hoofdrolspelers door ongeremd op zijn hoge noten te gaan zitten. Ze klaagden bij de dirigent. Callas herinnerde zich dat de manager van het theater haar een oude partituur had laten zien met een “Eflat” voor de finale van de tweede akte. Ze liet zich “carte blanche” geven door de dirigent en haar collega’s en gaf Baum de gepaste les met een bakenachtige, vlammende topnoot, die de tenor letterlijk schokte. Later was Mario del Monaco haar partner en rivaal tijdens de voorstelling op 3 juli 1951. In het concertato van het tweede bedrijf hoor je een leeuw brullen voor zijn leven, wiens stem wordt bedolven onder de klankmassa’s van het koor – en dan dringt de Es van de sopraan het tumult binnen, gloeiend en stralend als een witte vlam, maar die de materie waaruit zij bestaat oplost. Er is geen stem die zo’n spanning ongeschonden kan overleven.
Hoor Maria Callas in de Audio Sectie onder “Callas vs Baum”.
Maria Callas vs Kurt Baum
Mijn opname-aanbeveling van de opera Aida
DECCA met Leontyne Price, Jon Vickers en Robert Merrill onder leiding van George Solti en het Koor en Orkest van de Romeinse Opera.
Een alternatief is de opname met Placido Domingo, Katja Ricciarelli onder leiding van Claudio Abbado (DG).
Een ander goed alternatief is de opname met Jussi Björling, Zinka Milanov en Leonard Warren.
Peter Lutz, opera-inside, de online operagids over AIDA