Barbiere is met recht een van de populairste opera’s uit het hele repertoire en is misschien wel de typische operakomedie. De opzwepende muziek en de hilarische situatiekomedie vormen samen een groot meesterwerk.
Fiiiiiiiigaro’s grote aria
Iedereen kent deze zelfverzekerde voorstelling van Figaro, die zich voordoet als een vrolijke en gewiekste barbier.
U hoort Figaro’s beroemde “largo al factotum” in drie variaties. Elk uit een ander tijdperk. We beginnen weer met een recent voorbeeld door de Russische bariton Dmitri Hvorostoksy:
Largo al factotum – Hvorostovski
Una voce poco fa: de coloratuuraria van Rosina
Zoals gebruikelijk is deze openingsaria verdeeld in twee delen: een langzame cavatina en een snelle cabaletta. De melodie van het snelle deel had een verbazingwekkende carrière in Rossini’s oeuvre. Eerst gebruikte hij het in het oorlogszuchtige “Palmyra”, daarna in het verliefde “Elisabetta”, tot het de keel van Rosina bereikte.
De rol van Rosina werd in de 20e eeuw lange tijd gezongen door coloratuursopranen (meestal hoger aangezet). Teresa Berganza begon deze aria opnieuw te zingen in de late jaren 1960 als coloratuur alt in de fach waarvoor het stuk oorspronkelijk door Rossini was geschreven.
Una voce poco fa – Berganza
Rossini de componist van het ensemble
Dit ensemble is een muzikale chaos. Iedereen geeft zijn versie van wat er in een fugato gebeurt. De spanning bouwt zich op en bouwt zich op, culminerend in een meeslepend stretta.
U luistert naar een uittreksel van een meesterlijke complete opname (Marriner). Vuurwerk op het podium.
Ma signor…zitto tu – Florez / di Donato / Mattei / del Carlo
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!