3 onsterfelijke stukken uit Donizetti’s LA FILLE DU REGIMENT – de beste vertolkingen op YouTube

“La fille du régiment” is een vuurwerk van stemmen en vraagt om twee grote vertolkers van de hoofdrollen. De vrouwelijke hoofdrol van Marie combineert de grote stem met die van een uitzonderlijke theatrale persoonlijkheid en de mannelijke hoofdrol de tenor power act van de 9 hoge C’s van “Pour mon ame”.

 
 
 

“Pour mon ame” Tonio’s tenor aria met hoge C’s

“Pour mon ame” is het beroemdste stuk uit de opera “La fille du régiment” en een van de beroemdste tenoraria’s ooit. Het verdient dit vooral vanwege het feit dat het van de zanger een ongelofelijke 9 hoge C’s vraagt in slechts 2 minuten. De uitdaging van de aria is dat de hoge C’s gezongen moeten worden met een robuuste borsttoon en duidelijke intonatie (opgemerkt moet worden dat ten tijde van de compositie de hoge C wellicht alleen met falset werd gezongen. Tenor Duprez zong hem voor het eerst met de borsttoon, de zogenaamde “do in petto,” in William Tell in 1837, waarmee het onderwerp van de Heldentenor werd vastgelegd).

Pavarotti’s MET uitvoeringen van dit werk uit 1972 zijn sindsdien een legende geworden. Hij veroverde het publiek stormenderhand met deze aria en werd, met de daaropvolgende tournee door de Verenigde Staten, definitief de tenorissimo op het Amerikaanse continent en de wereldbol. Hij kreeg de bijnaam “Koning van de hoge C’s.”

“La fille du régiment” is een van de grootste opnames die Pavarotti maakte. Het was pas zijn tweede volledige opname in zijn nog jonge opnamecarrière. John Steane (“The grand tradition”), de invloedrijke criticus spreekt van een van de mooiste tenorprestaties op plaat waar dan ook, gezongen met de finesse van de rijpe artiest en de bloeiende stem van de jonge man in de vorm van zijn leven. Muziekjournalist Edward Greenfield was aanwezig bij de opnamesessies en rapporteerde dat deze aria verschillende keren werd opgenomen voordat hij “in the can” was en Pavarotti herhaalde deze inspannende act keer op keer zonder te mopperen.

Pour mon ame – Pavarotti

De grote scène van de zangles

Deze scène heeft een bekend model, de zangles van Rosina uit Barbiere di Siviglia. Donizetti kende dit werk natuurlijk, en maakte er een onafhankelijk stuk van. Net als in de Barbiere moet Marie een ouderwetse aria zingen met smachtende trillers en roulades (Le jour naissait dans le bocage), die de markiezin op de piano begeleidt met bijna groteske en eenvoudige akkoorden. Sulpice saboteert het met tussenvoegsels van Rataplan. Marie begint gewillig aan het lied, maar al snel vervalt zij tot afgrijzen van de markiezin in het leger met een waterval van toonladders en arpeggio’s en zingt het regimentslied. De markiezin is ontzet over de terugval na 1 jaar training.
 
De tweede versie is opnieuw een live-opname waar Nathalie Dessay de luisteraar eenvoudigweg meesleept met de komische faciliteit.

Le jour naissait dans le bocage – Dessay / Corbelli

Het weerzien met Tonio en de tercet

Dit tercet is een typisch product van de Opéra comique. Men heeft bijna het gevoel al vooruit te lopen op Offenbach, die 15 jaar later zijn eerste operettes schreef. De repetitieve elementen en de uitbundige melodie doordrenkt met dansante ritmes is diep operette-achtig. Donizetti’s vermogen om zich aan te passen aan de plaatselijke omstandigheden leverde hem de bijnaam “muzikale kameleon” op.

Tous les trois réunis – Dessay / Florez / Corbelli