Umberto Giordano behaalde sensationeel succes met deze opera voor zijn dertigste verjaardag. Hij werd daarmee onsterfelijk en, samen met Mascagni, Leoncavallo en Puccini, een van de vier helderst schijnende sterren aan de “verismo-hemel”.
“Nemico della patria“
Deze aria en scène doen onmiddellijk denken aan de brutale en ijskoude Scarpia. Geen wonder dat de originelen allebei door Illica zijn geschreven. Het vereist een bariton met een sterke, dramatische stem. Het eerste deel van de aria is somber, het tweede deel toont een gepassioneerde Gerard, en de aria eindigt met een extatisch rallentando op “tutte le genti amar”.
Luister naar een indrukwekkende televisie-opname van Giuseppe Taddei, een groot zanger en uitstekend acteur. Hij vertolkte de drie delen met vocale en acterende precisie en vaardigheid. Zijn vocale en acterende podiumprésence in dit stuk is indrukwekkend.
Nemico della patria – Taddei
“La mamma morta“
Deze aria van Maddalena bestaat uit twee delen. Aan het begin staat een bittere aanklacht tegen de wreedheden van de Revolutie; in het tweede deel horen we een extatische liefdeshymne. De aria begint met een eenzame cello die “Con espressione” inzet. Maddalena begint met tien noten gefluisterd op dezelfde toonhoogte “La Mamma morta”, somber en berustend. Plotseling en vervuld van afschuw versnelt de muziek en ziet zij voor haar oog het brandende huis van haar familie. Verschrikkelijk, in het bleke tremolo van de snaren, hoort men het knetteren van het vuur. Bij het noemen van Bersi flakkert de warmte op; kort daarna slaat de toon weer om in bitterheid dat Bersi haar schoonheid moest slijten aan brandmerk om hun beider overleven te verzekeren. Een eenzame altviool met een pijnlijk en troostend motief van vier stijgende noten leidt het tweede deel in. De stemming verandert binnen een paar maten. Maddalena bezingt haar liefde. Met een prachtige passage “nei miei occhi” gaat het hart letterlijk open. Vervolgens voert Giordano het tempo en de intensiteit meerdere malen op, om bij “Ah io son l’amor” de hoogste noot B te bereiken. Aan het eind valt Maddalena terug in de berusting van het begin met het gruwelijke “e vi bacia la morte” (en de dood kust je).
Als u de film “Philadelphia” kent, herinnert u zich misschien Tom Hanks die aan Denzel Washington de scène uit Andrea Chenier “La Mamma morta” uitlegt, gezongen door Maria Callas.
La mamma morta – Callas
Come un bel di maggio – Chéniers grote afscheidsaria
Deze beroemde aria begint in een mineurstemming (ingeleid door een oneindig droevige klarinet) en gaat over in een hartstochtelijke extase in majeur.
Hoor deze scène in een prachtige, bijna overweldigende vertolking door Jussi Björling. Hij heeft Chenier nog nooit in het operahuis gezongen. Zijn interpretatie is overtuigend met zijn prachtige lijn en Björling’s melancholische timbre.
Come un bel di maggio – Björling
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!