3 onsterfelijke stukken uit de opera DIE TOTE STADT (De dode stad) van Korngold – met de beste interpretaties van YouTube (Hits, Best of)

deze opera is een van de grote opera’s van de 20e eeuw. Korngold roept opnieuw de roes op van de late Romantiek, verdovend in zijn weelderigheid en melancholie.
 
 
 

“Glück, das mir verblieb” – het grote lied van Korngold

Dit stuk is Korngolds beroemdste stuk ooit. Het is een nostalgisch solostuk (dat overgaat in een duet) in het midden van een psychodrama. Het heeft de functie om de relatie van Paul en Marietta emotioneel te maken voor de luisteraar, om een maximaal contrast te vormen met het drama dat volgt, en dat gaat tot Paul’s moord op Marietta.
Geluk dat voor mij overbleef, Keer terug naar mij, mijn trouwe liefde.
De avond zinkt in de haag. Jij bent licht en dag voor mij.
Mijn hart klopt in angst. Hoop zwaait hemelwaarts.

Wanneer verdriet nadert, keer terug naar mij, mijn trouwe liefde.
Buig je bleke gezicht, sterven scheidt ons niet.
Als je eens van mij moet gaan, Geloof dat er een wederopstanding is.
 

Het karakter van dit stuk is liedachtig of zelfs operette-achtig. Al in het begin glinstert het orkest, met glockenspiel, celesta en harp een typische laat-romantische kleuring. De belletjes van de celesta roepen een romantische, bijna kinderlijk naïeve stemming op:

We horen het duet voor het eerst in de oorspronkelijke bezetting voor sopraan en tenor in de opname met Jonas Kaufmann en Julia Leiter. Kaufmann maakte in 2019 zijn debuut in de rol van Paul.

Glück, das mir verblieb – Kaufmann / Leiter

Mein Sehnen, mein Wähnen (Mijn verlangen, mijn wens)

Pierrot zingt een weemoedig liedje met langzame, walsachtige begeleiding. Het is een van die korengouden liedjes hun met weelderige kleuren en uitbundige melodieën. Dit lied wordt aangevuld met een prachtig zomerkoor dat onvermijdelijk doet denken aan Puccini’s Madama Butterfly.

Mein Sehnen, mein Wähnen – Hampson

De extatische afsluiting van de handeling

Deze passage is een van de hoogtepunten van de opera. Marietta herkent Pauls mentale angst. Ze moet in deze scène dramatisch en verleidelijk klinken om Pauls gewetenswroeging en erotische verlangen geloofwaardig te maken. Het tweede bedrijf sluit af met een Tristan-achtige extase.

Paul gij lijdt? (Marietta, Paul) – King / Armstrong.