Rinaldo is Händels opera met de meeste hits en een vuurwerk van prachtige aria’s en toneeleffecten. Het is onvoorstelbaar dat deze opera 200 jaar heeft liggen sluimeren.
De beroemde aria “Cara sposa”
Händel zei over deze aria dat het misschien wel de mooiste was die hij had geschreven. Het is een van zijn grote aria’s voor castrati, geschreven voor deze zingende virtuozen met hun lange adem.
Na een chromatische inleiding door de strijkers, begint de stem met een grote “messa di voce” (“stijging en daling van het vocale volume tijdens de aangehouden toon, idealiter van pianissimo tot fortissimo,” Wikipedia). Hierdoor konden de castrati hun indrukwekkende luitvolumes laten horen. De daaropvolgende notentonen moeten gezongen worden met het grootste legato en chromatisch geleide toonveranderingen om de desolaatheid van het moment te creëren.
Dan volgt de lamento-passage met het herhaalde “dove sei.” Händels lamenti behoren tot zijn grootste specialiteiten. Tot de stilistische elementen van deze lamenti behoorden deze zuchtmotieven. Bovendien zorgen chromatische toonreeksen, stervende noten en berustende pauzes voor de berustende stemming.
We horen de aria voor het eerst in de vertolking van David Daniels, de beroemde Amerikaanse countertenor. Hij zong Rinaldo in Hogwoods sensationele opname samen met Cecilia Bartoli in de hoofdrol. Zijn stem beroert met natuurlijkheid en weelde.
Cara sposa – Daniels
De prachtige serene zeesfeer
We horen een betoverende aria met elegische zeesfeer gezongen door Eustazio. De rol van Eustazio werd in de versie van 1731 geschrapt en deze aria werd doorgegeven aan Goffredo.
Siam prossimi al porto – Dumaux
Een ander hoogtepunt: “Lascia ch’io pianga”
Lascia ch’io pianga is een van de beroemdste aria’s van George Frideric Händel. Hij componeerde het al in 1705 en transformeerde het in een klaagaria voor Rinaldo. Händel slaagde erin een aria te schrijven die ontroert door haar eenvoud. Hij schreef de aria in de vorm van een sarabande, een drieslag met een oprekking van de tweede maat tijd. De combinatie met de typische chromatiek van de notenreeks en de effectieve ¼ rusten resulteren in het beroemde zuchtmotief van Händels Lamento. We horen dit effect meteen aan het begin.
De aria is door talloze zangers opgenomen; we horen een interpretatie van de Amerikaanse sopraan Marilyn Horne. Zij ziet af van versieringen in het eerste deel, wat de eenvoud van het stuk benadrukt. Het vibrato is zeer expressief en haar verbluffende techniek maakt haar prachtige trillers in het middendeel mogelijk.
Lascia ch’io pianga – Horne
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!