Als het succes van een opera gebaseerd zou zijn op zijn grootsheid, dan zou Macbeth ver voor staan in de gunst van de operagangers. Misschien is het het ontbreken van een liefdesverhaal (de Italianen noemen Verdi’s Macbeth “l’opera senza amore”) dat de populariteit van dit werk in de weg staat. Aan de muziek kan het niet liggen. Het werk heeft geen zwakke minuut en boeit de luisteraar van begin tot eind. Het staat muzikaal en artistiek op gelijke voet met Verdi’s twee andere Shakespeareaanse werken, Otello en Falstaff.
Verdi’s opvatting over de rol van Lady Macbeth
Verdi eiste dat Lady Macbeth de brief declameerde en niet zong. Het was in die tijd ongehoord dat de componist de prima donna bij haar eerste optreden een brief liet voorlezen in plaats van haar te laten schitteren met een bravoure aria. Bovendien eiste Verdi van Marianna Barbieri-Nini, de Lady Macbeth van de première, dat zij zijn conceptie van de rol consequent lelijk zou maken (wat in brieven is gedocumenteerd).
Het jaar 1952 was misschien wel Maria Callas’ meest glamoureuze jaar op vocaal gebied. In dit jaar vestigde zij zich eindelijk als een assoluta in het dramatische en versierde veld. Op 7 november 1952 zong Maria Callas één van de belangrijkste optredens uit haar carrière. Macbeth was gepland als de seizoensopener in La Scala. Haar Lady Macbeth was sensationeel en de hype rond haar ontaardde in Callas mania.
Karl Böhm noemde de Griekse ooit “de grootste tragedienne ter wereld.” De interpretatie van de volgende aria laat de luisteraar de juistheid van zijn uitspraak ervaren. Geen andere zangeres had de mogelijkheden die Callas tot haar beschikking had om Lady Macbeth dramatisch en muzikaal tot in de kleinste details grandioos te tekenen. Het is haar verdienste dat deze opera is teruggekeerd op het repertoire.
Vieni! t’affretta accendere… Or tutti sorgete – Callas
Een hometown anthem van Verdi
In de klassieke stijl componeerde Verdi “Patria oppressa”, een stuk dat beroemd werd als nostalgisch volkslied van het vaderland, niet in de laatste plaats om politieke redenen.
Patria oppressa – Abbado
De grote slaapwandelscène
In het kasteel wordt Lady Macbeth gekweld door visioenen. In mentale verwarring probeert ze denkbeeldige bloedvlekken van haar handen te vegen.
Verdi eiste uitdrukkelijk dat de Lady Macbeth van de première “lelijk” zou zingen. Een zangeres die oorspronkelijk voor de rol was bedoeld, werd door Verdi expliciet afgewezen omdat zij “te mooi zong en als de slaapwandelscène niet zou werken, zou de hele opera geruïneerd worden”. Verbazingwekkende woorden in een tijd dat Donizetti nog leefde en Bellini nog niet lang dood was! De aria eindigt met een prachtige “fil di voce,” een in het hoge register wegstervend geluid dat de stem in de hoge des voert.
Critici zijn het erover eens dat Maria Callas’ vertolking van deze scène tot de grootste uit de opnamegeschiedenis van de operamuziek behoort. Ardoin sprak van “een van de meest expressieve momenten van zingen ooit vastgelegd op plaat” en Kesting dat “zelfs bij herhaaldelijk luisteren er geen einde komt aan de verbazing over de rijkdom aan tonale, gesturale details.” Slechts één persoon, Verdi zelf, had het zo kunnen bedenken”.
Una macchia è qui tuttora – Callas
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!