Het portret van Vincenzo Bellini’s aria AH! NON CREDEA MIRARTI … AH! NON GIUNGE

Lees interessante feiten en luister naar geweldige YouTube-video’s over Rossini’s beroemde Aria “AH! NON CREDEA MIRARTI … AH! NON GIUNGE”.

 

Wilt u meer lezen en horen over LA SONNAMBULA, klik dan op deze link naar het operaportret

 

 

 

De aria AH! NON CREDEA MIRARTI … AH! NON GIUNGE – Synopsis & Background

 
Synopsis: De herbergierster Lisa is verliefd op Elvino. Maar hij is al verloofd met Amina. Tijdens de verlovingsfestiviteiten verschijnt een mysterieuze man genaamd Rodolfo. Wat niemand weet: hij is de verloren zoon van wijlen de graaf. De dorpelingen moeten in het donker naar huis, omdat ze bang zijn voor het witte spook. Rodolfo merkt dit geamuseerd op. Hij is op doorreis en gaat naar zijn kamer in de herberg. Lisa klopt op zijn deur en begroet hem als de graaf, het hele dorp heeft het gehoord. Rodolfo begint te flirten met Lisa, die terug flirt met zijn avances, maar ze worden onderbroken door het lawaai op straat. Wanneer ze zich verstopt in de kleedkamer, laat ze haar sjaal vallen. Ze ziet Amina slaapwandelen in een witte jurk, en de kamer van de graaf binnengaan. Als ze haar hand uitstrekt naar Rodolfo om haar te vergezellen naar het altaar, rent Lisa naar Elvino om hem te vertellen over Amina’s ontrouw. Hoewel Rodolfo eerst in de verleiding komt, besluit hij geen misbruik te maken van de situatie. Hij legt haar op de bank en verlaat de kamer. Elvino verschijnt en herkent met afschuw zijn verloofde op het canapé van de graaf. Amina wordt wakker en is blij Elvino te zien. Als hij haar terugduwt beseft ze met afschuw wat er gebeurd is. Ze bevestigt haar onschuld, maar Elvino verbreekt de verloving en besluit met Lisa te trouwen. De volgende dag gaan de dorpelingen naar het kasteel en vragen de graaf borg te staan voor Amina. Rodolfo getuigt van Amina’s eerbaarheid, maar Elvino heeft haar met eigen ogen gezien in de slaapkamer van de graaf. Rodolfo legt aan het volk het zonnekind uit. Maar Elvino wil er niets van weten en pakt Lisa’s hand.

Daar verschijnt Amina op de vensterbank. Slaapwandelend kruist ze een balk over het molenrad. Iedereen houdt zijn adem in, als ze valt zou ze sterven. Ze bereikt het andere eind en stapt op het dorpsplein, waar ze op de meest ontroerende manier spreekt over haar liefde voor Elvino, nog steeds in haar dromen. (Ah !Non credea mirarti) Nu laat Rodolfo Elvino wakker worden. Elvino heeft zijn fout ingezien en schuift de ring over Amina’s vinger (Ah! Non giunge).

Slechts een eenvoudig motief van de eerste violen en het getokkel van de bassen begeleidt het zachtjes ademende lijden van Amina. De melodie is een typische Bellini-cantilena: langgerekt en met kleine intervallen zonder verdubbeling door instrumenten.

 

Bellini componeerde een uiterst spaarzame begeleiding. Bij het geluid van de strijkers horen we slechts de interjecties van een klagende hobo, later de begeleiding van een expressieve solocello. De zogenaamde “bloemenaria” eindigt met enkele intieme coloraturen.

Als snel tweede deel (Caballetta) componeerde hij een bravoure-aria, met grote sprongen in toon, trillers en topnoten (Ah! non giunge).

 

 

 

De Aria – de tekst van AH! NON CREDEA MIRARTI … AH! NON GIUNGE

 

Ah, non credea mirarti
si presto estinto, o fiore!
Passasti al par d’amore,
che un giorno sol durò.
Potria novel vigore
il pianto mio recarti
ma ravvivar l’amore
il pianto mio, ah nee, non può…
Ah, non giunge uman pensiero
al contento ond’io son piena:
a miei sensi io credo appena;
tu m’affida, o mio tesor!
Ah, mi abbraccia, e sempre insieme,
sempre uniti in una speme,
della terra, in cui viviamo
ci formiamo un ciel d’amor..

 

Ah, ik geloofde niet dat ik je zou zien
Wither so quickly, oh blossom!
Je bent vervaagd net als de liefde,
Wat maar een dag duurde.
Misschien kunnen mijn tranen
Leen je nieuw leven,
Maar om de liefde te doen herleven
Mijn tranen oh nee, dat kunnen ze niet…
Ah, de menselijke gedachte kan het niet aan
(Om te begrijpen) de diepte van mijn geluk:
Ik kan mijn eigen zintuigen nauwelijks geloven;
Je vertrouwt me, oh mijn schat!
Ah, hold me and, always together,
Altijd verenigd in één hoop,
Van dit land waarin we leven
We zullen een hemel van liefde bouwen…

 

 

 

 

Bekende interpretaties van AH! NON CREDEA MIRARTI … AH! NON GIUNGE

 

Maria Callas veranderde de manier waarop de Sopranen de rol van Amina zongen.

Ah! Non credea mirarti … – Maria Callas

 

Dessay was zowel in de coloraturen als als actrice overtuigend.

Ah! Non credea mirarti … – Dessay

 

Teder ademend en dromerig vertolkt door Anna Moffo in haar glamoureuze jonge jaren in een opname voor televisie.

Ah! Non credea mirarti … – Moffo

 

De beroemde Amerikaanse criticus John Ardoin schreef dat de slotakte van deze opera de annalen van de opera inging. Callas zong deze aria in 1955 met extra (gekke) versieringen door de dirigent van de uitvoering van Leonard Bernstein.

Ah! Non giunge – Callas

 

Cecilia Bartoli zingt de aria met extra versieringen en gigantische sprongen in toon.

Ah! Non credea mirarti … Ah! Non giunge – Bartoli

 

Joan Sutherlands techniek stelde haar in staat de aria in een waanzinnig tempo te zingen en leidt haar naar een glorieuze afsluiting, waarbij de trillers adembenemend zijn. Pavarotti zou sprakeloos zijn geweest toen hij hoorde dat Sutherland een middaguitvoering van de Sunambula kon geven op dezelfde dag voor een avonduitvoering van Traviata.

Ah! Non giunge – Sutherland

Callas durfde zelfs een hoge E in een live uitvoering.

Ah! Non giunge – Callas

 

Maria Callas veränderde die Art und Weise, wie Soprane die Rolle der Amina zingt.

Ah! Non credea mirarti … – Maria Callas

 

Dessay overtuigde zowel in de kleuren als als Schauspielerin.

Ah! Non credea mirarti … – Dessay

 

Zärtlich hingehaucht und verträumt dargestellt von Anna Moffo in ihren glanzvollen jungen Jahren in einer Einspielung fürs Fernsehen.

Ah! Non credea mirarti … – Moffo

 

De beruchte Amerikaanse criticus John Ardoin schreef dat zij met haar Schlussakt dieser Oper in die Annalen der Oper eing. Callas zong die Arie in 1955 met zusätzlichen (wahnwitzigen) Verzierungen des Dirigenten der Aufführung von Leonard Bernstein.

Ah! Non giunge – Callas

 

Cecilia Bartoli zingt die Arie met zusätzlichen Verzierungen und gigantischen Tonsprüngen.

Ah! Non credea mirarti … Ah! Non giunge – Bartoli

 

Joan Sutherland’s Technik erlaubte ihr die Arie mit irrem Tempo zu singen und führt sie zu einem gloriosen Abschluss, die Triller sind atemraubend. Pavarotti is sprachlos gewesen, als er erfuhr dat Suthereland voor een Abend-Vorstellung der Traviata gleichentags een Mittagsvorstellung der Sonnambula geben konnte.

Ah! Non giunge – Sutherland

Callas wagte sogar ein in einer live Aufführung ein hohes E.

Ah! Non giunge – Callas

Luisa Tetrazzini was de grote “kanarie” van de jaren twintig. Er was geen hoogte of coloratuur die zij niet kon zingen. Het is een genot om naar haar vogelzang uit 1911 te luisteren.

Ah! Non giunge – Tetrazzini

Edita Gruberova met een hoge F die door de wind schittert als de sirene van een sneltrein.

Ah! Non giunge – Gruberova

De mezzosopraan Federika von Stade nam de aria op in de geest van Maria Malibran, in een neerwaarts getransponeerde versie.

Ah! non credea mirarti … Ah! Non giunge – von Stade

 

 

 

Peter Lutz, opera-inside, de online operagids bij de aria “AH! NON CREDEA MIRARTI” uit de opera “La Sonnambula” van Vincenzo Bellini.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *