PACE, PACE, MIO DIO – een aria uit La forza del destino

Het portret van Giuseppe Verdi’s aria PACE, PACE, MIO DIO

Lees interessante feiten en hoor geweldige YouTube-video’s over de beroemde aria “PACE, PACE, MIO DIO“.

Als je meer wilt lezen en horen over LA FORZA DEL DESTINO, klik dan op deze link naar het opera-portret

De aria PACE, PACE, MIO DIO – Synopsis & Background

Synopsis: Leonora wil met haar minnaar het strenge ouderlijk huis ontvluchten, omdat haar vader de relatie van zijn dochter met de Creool Alvaro niet wil goedkeuren. Wanneer haar vader hen tijdens de vlucht verrast, wordt er onbedoeld een schot gelost uit Alvaro’s pistool en doodt de vader ongelukkig. Tijdens de vlucht worden de twee gescheiden en als Leonora ten onrechte verneemt dat Alvaro naar Amerika is gevlucht, treedt zij als kluizenares in een klooster in. Na jaren heeft ze daar nog geen rust gevonden en wenst ze haar dood.

Pace, pace is Leonora’s gebed, haar smeekbede om vrede, die zij op aarde niet zal bereiken en verlangt naar haar dood (“Oh God, laat mij sterven”). Vrijwel geen andere aria laat de wanhoop van een vrouw zo direct voelen, en zij biedt de zangeres vele mogelijkheden om de luisteraar te boeien.

Het begint met een verbrijzelende kreet “Pace” (“Vrede”), met een aanzwellende klank, het moet vol warmte en wanhoop klinken en de luisteraar onmiddellijk aangrijpen.

Kort daarna wordt ze gegrepen door de berustende pijn “Cruda sventura” (Wrede tegenspoed)

De gedachte aan haar minnaar Alvaro weet haar een beetje op te vrolijken. Ze wordt begeleid door zuchtende blaasinstrumenten en de harp.

Maar al snel zinkt ze weer weg in de gedachten aan de dood. Het was haar noodlot dat ze gescheiden werden. Drie keer zingt ze het hartverscheurende “Fatalità” (noodlottig lot), dat telkens een andere kleur moet hebben.

Ze sluit haar gebed af met een doodsverlangen, omdat ze op deze plek geen rust kon vinden. Naast de pianopartijen van het eerste deel vormen de engelachtige hoge Bes (geschreven pp, pianissimo!) in het middendeel en de dramatische “maledizione” aan het eind de grote hoogtepunten van deze aria.

Verbonden met de aria, is een scène waarin ze een onbekende ontmoet die haar kluizenaarsbestaan verstoort. “Maledizione” (Hij zal vervloekt zijn) schreeuwt de ongelukkige in een hoge Bes naar de vreemdeling, die even later Alvaro blijkt te zijn.

Vocaal fach “dramatische sopraan”

De rol van Leonora is geschreven voor een dramatische sopraan. De dramatische sopraan moet een sterke, volumineuze stem hebben. Er worden hoge eisen gesteld aan de vocale creativiteit en daarom worden deze rollen meestal toevertrouwd aan vocaal rijpe en ervaren zangers. De rol vereist een grote veerkracht en uithoudingsvermogen van de zangeres.

De aria – de tekst van PACE, PACE, MIO DIO

Pace, pace, mio Dio!
Cruda sventura
M’astringe, ahimé, a languir;
Come il dì primo
Da tant’anni dura
Profondo il mio soffrir.

L’amai, gli è ver!
Ma di beltà e valore
Cotanto Iddio l’ornò.
Che l’amo ancor.
Né togliermi dal core
L’immagin sua saprò.

Fatalità! Fatalità! Fatalità!
Un delitto disgiunti n’ha quaggiù!
Alvaro, io t’amo.
E su nel cielo è scritto:
Non ti vedrò mai più!

Oh Dio, Dio, fa ch’io muoia;
Che la calma può darmi morte sol.
Invan la pace qui sperò quest’alma
In preda a tanto duol.

Va ad un sasso ove sono alcune provvigioni deposte dal Padre Guardiano
Misero pane, a prolungarmi vieni
La sconsolata vita… Ma chi giunge?
Chi profanare ardisce il sacro loco?
Maledizione! Maledizione! Maledizione!

Vrede, vrede, o God!
Ze komt naar beneden.
Wreed ongeluk
dwingt mij, helaas, om weg te kwijnen;
mijn lijden duurt al zovele jaren,
zo diep als op de eerste dag.

Vrede, vrede, o God!
Ik hield van hem, dat is waar! Maar God had hem gezegend
met zoveel schoonheid en moed
dat ik nog steeds van hem hou, en zijn beeld niet kan uitwissen
uit mijn hart.
Fataal lot! Een misdaad…
heeft ons hier beneden verdeeld!

Alvaro, ik hou van je en in de hemel daarboven staat geschreven…
dat ik je nooit meer zal zien.
O God, God, laat me sterven, want alleen de dood…
kan mij vrede brengen.
Tevergeefs zocht deze ziel van mij hier vrede,
een prooi van zoveel ellende.

Zij gaat naar een rots waarop de pater overste voedsel voor haar heeft achtergelaten.
Ellendig brood, je komt om mijn
mijn ontroostbaar leven te verlengen. – Maar wie komt hier,
en durft deze heilige plek te ontheiligen?
Een vloek. Een vloek!

Bekende interpretaties van PACE, PACE, MIO DIO

In de rol van Leonora en het “pace, pace” was Renata Tebaldi wellicht ongeëvenaard. Haar engelachtige piano maakt deze aria tot een monument en is een van de mooiste opnamen van deze grote zangeres.

Pace, pace mio Dio – Tebaldi

Steane beschreef Leontyne Price “als de beste Verdi sopraan van de 20e eeuw”. Daarover kan men twisten, natuurlijk, maar haar “Pace, pace” is een van de weinige die in de liga van Tebaldi’s interpretatie speelt. Haar “rokerige” stem heeft een fascinerend timbre in de lage passages en de pianopartij aan het begin is geweldig en de maledizione heeft een ganzenvel-factor.

Pace, pace mio Dio – Price

De destijds beroemde Servische sopraan Zinka Milanov was een van de grote diva’s van de jaren ’50. Net als Renata Tebaldi was haar specialiteit het overspoelende pianissimo. Haar opname mist echter de nodige rust en introspectie.

Pace, pace mio Dio – Milanov

Misschien hadden Callas’ piani niet de kwaliteit en de schoonheid van die van Tebaldi in deze aria, maar niemand kon de bitterheid en de smeekbede zo geloofwaardig en bitter mooi uitbeelden als Maria Callas. En dan komt aan het eind deze ongelooflijke maledizione.

Pace, pace mio Dio – Callas

Netrebko’s 2019 Forza in Londen was een triomf. Haar bijna mezzosopraanstem triomfeerde in tempo, tempo.

Pace, pace mio Dio – Netrebko

Auch Angela Gheorghiu’s Pace Pace aus 2008 lässt diese Arie in großem Glanz erstrahlen.

Pace, pace mio Dio – Gehorghiu

Op dit punt moet om “operahistorische” redenen een uitstapje worden gemaakt naar Rosa Ponselle.

Rosa Ponselle, misschien wel de grootste sopraan van de tijd tussen de wereldoorlogen, maakte haar debuut aan de Met in 1918 in Forza del destino aan de zijde van Enrico Caruso. Ze was 21 jaar oud, had nog nooit op een operatoneel gestaan en had zelf nog maar twee opera’s gezien. Fischer (grote stemmen): “Als nieuwkomer waren haar zenuwen tot het breekpunt gespannen en in de eerste akte mompelde ze tegen haar partner Caruso: ‘Ik kan niet meer zingen’, hij fluisterde terug: ‘coraggio, coraggio io ti sostengo’. Ze herwon haar moed en zegevierde in akte IV met “Pace, pace, mio Dio. ”

Kesting (Kesting, de grote zanger) spreekt zeer lovend over haar pace, pace: “Met Rosa Ponselle word je naar de engelen gestuurd. Zij zingt met de uitbundigste toon, maar haar schoonheid is een pijnlijke.”

Om haar zangkunst te demonstreren, kunnen de twee “Messa di voce” (zwellingen van de stem) op 00:20 en 1:48 illustreren waarom de grote Tullio Serafin haar “een van de drie wonderen van de wereld” noemde.

Pace, pace mio Dio – Ponselle

Peter Lutz, opera-inside, de online operagids bij het lied “PACE, PACE, MIO DIO” uit de opera “La forza del destino” van Giuseppe Verdi.