IN FERNEM LAND – άρια από την όπερα Lohengrin (Λόενγκριν)

Ο διαδικτυακός οδηγός όπερας για την άρια του Βάγκνερ IN FERNEM LAND

Διαβάστε ενδιαφέροντα στοιχεία και ακούστε υπέροχα βίντεο στο Youtube για τη διάσημη άρια “IN FERNEM LAND”.

Αν θέλετε να ακούσετε περισσότερα για την όπερα LOHENGRIN, κάντε κλικ στον σύνδεσμο για το πορτρέτο της όπερας

Η άρια – σύνοψη και ιστορικό

 
Σύντομη περιγραφή: Ο Γερμανός βασιλιάς Ερρίκος έχει έρθει στο Μπράμπαντ. Θέλει να υποχρεώσει αυτό το τμήμα της αυτοκρατορίας του να υπηρετήσει ενάντια στους Ούγγρους επιτιθέμενους. Η Έλσα κατηγορείται ότι σκότωσε τον αδελφό της. Τώρα ο βασιλιάς πρόκειται να δικάσει μπροστά στο δέντρο του δικαστηρίου. Η Έλσα έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό της στο δικαστήριο. Αντί όμως να υπερασπιστεί τον εαυτό της, η Έλσα διηγείται τη θλίψη της για τον θάνατο του αδελφού της και ένα όνειρο ότι θα εμφανιστεί ένας ιππότης που θα πολεμήσει γι’ αυτήν και θα αποδείξει την αθωότητά της. Εμφανίζεται ο Lohengrin και υπόσχεται να πολεμήσει γι’ αυτήν, αλλά μόνο υπό τον όρο ότι δεν θα τον ρωτήσει ποτέ για το όνομα ή την καταγωγή του. Μετά από μια ίντριγκα των Ορτράουντ και του Τελαρμούντ, η Έλσα του κάνει την ερώτηση τη νύχτα του γάμου. Τα μάγια σπάνε και ο Lohengrin διακηρύσσει πανηγυρικά σε όλους την καταγωγή του. Είναι ιππότης του Αγίου Δισκοπότηρου, ο οποίος έχει έρθει από το κάστρο Montsalvat. Ο πατέρας του είναι ο Πάρζιβαλ. Ο ίδιος είναι ο ιππότης του, που ονομάζεται Lohengrin. Τον έστειλε το Δισκοπότηρο για να πολεμήσει το κακό και να προστατεύσει την αρετή.
 

Παρόμοια με το Τανχάουζερ με τη ρωμαϊκή ιστορία της τελευταίας πράξης, ο τενόρος πρέπει να τραγουδήσει το σημαντικότερο τμήμα του στο τέλος της όπερας. Αυτό σημαίνει ότι ο τραγουδιστής πρέπει να έχει επαρκή φωνητική δύναμη για να φέρει αυτό το τμήμα στην κορύφωση της βραδιάς. Στο Lohengrin, το έργο είναι “ευκολότερο” από ό,τι στο Tannhäuser, καθώς η αφήγηση του Δισκοπότηρου (“In fernem Land”) και ο αποχαιρετισμός του (“Mein lieber Schwan”) είναι λυρικά κομμάτια με σχεδόν bel canto χαρακτήρα, ενώ το Ρωμαϊκό παραμύθι απαιτεί δραματική φωνή.

Η ιστορία του Lohengrin εξελίσσεται με σοβαρό, μετρημένο ρυθμό. Η φωνή πρέπει να είναι αξιοπρεπής, αλλά ελαφριά, λαμπερή και μυστηριώδης, μακριά από το παθητικό και το ηρωικό. Το έργο εισάγεται από την ορχήστρα. Μια λαμπερή Λα μείζονα ακούγεται στο pianissimo. Ο τενόρος αρχίζει αβίαστα, σε μια νότα χωρίς έμφαση.

Η ένταση αυξάνεται. Ο Lohengrin τραγουδά με υπερηφάνεια για το Δισκοπότηρο “ein Gefäss von wunderthätgem Segen” (“είναι ένα δοχείο θαυμαστής ευλογίας”).

Με πανηγυρική φωνή υμνεί το ετήσιο θαύμα “Alljährlich naht vom Himmel eine Taube um neu zu stärken seine Wunderkraft. Es heisst der Gral” (“κάθε χρόνο ένα περιστέρι κατεβαίνει από τον ουρανό για να οχυρώσει τη θαυμαστή του δύναμη. Ονομάζεται το Δισκοπότηρο”). Ένα πανέμορφο απαλό forte σε λα λάμπει πάνω από τον βουητό ήχο των βιολιών.

Η υψηλή tessitura του επόμενου αποσπάσματος διατηρεί το δράμα και την επισημότητα σε υψηλά επίπεδα. Είναι ένα απαιτητικό πέρασμα για τον τενόρο να κρατήσει τη φωνητική του δύναμη ψηλά χωρίς να καταπονήσει υπερβολικά τη φωνή του.

Στο τέλος ο Lohengrin αποκαλύπτει το όνομά του. Τώρα η φωνή αλλάζει, γίνεται μεγαλειώδης, ένδοξη και ηρωική, καθόλου κούφια, αλλά ευγενική. Είναι το αποκορύφωμα και το κλειδί της όπερας.

Η αφήγηση του Δισκοπότηρου τελειώνει με ένα πανηγυρικό ορχηστρικό φινάλε.

Η άρια – το κείμενο του IN FERNEM LAND

 
In fernem Land, unnahbar euren Schritten,
Liegt eine Burg, die Montsalvat genannt,
Ein lichter Tempel stehet dort inmitten,
So kostbar, als auf Erden nichts bekannt,
Drin ein Gefäß von wundertät’gem Segen
Θα είναι εκεί ως höchstes Heiligtum bewacht:
Es ward, daß sein der Menschen reinste pflegen,
Herab von einer Engelschar gebracht,

Alljährlich naht vom Himmel eine taube,
Um neu zu stärken seine Wunderkraft:
Es heißt der Gral, und selig reinster Glaube
Erteilt durch ihn sich seiner Ritterschaft.

Wer nun dem Gral zu dienen ist erkoren,
Den rüstet er mit überird’scher Macht,
An dem ist jedes bösen Trug verloren,
Wenn ihn er βλέπει, weicht dem des Todes Nacht.

Selbst wer von ihm in ferne Land’ entsendet,
Zum Streiter für der Tugend recht ernannt,
Dem wird nicht seine heil’ge Kraft entwendet,
Bleibt als sein Ritter dort er unerkannt.
So hehrer Art doch ist des Grales Segen,
Enthüllt – muß er des Laien Auge fliehn,
Des Ritters drum sollt Zweifel ihr nicht hegen,
Erkennt ihr ihn – dann muß er von euch ziehn.
Nun hört, wie ich verbotner Frage lohne!
Vom Gral ward ich zu euch daher gesandt:
Mein Vater Parzival trägt seine Krone,
Sein Ritter ich – bin Lohengrin genannt.