PUSKAI POGIBNU YA (lσκηνή γράμματος) – άρια από την όπερα Ευγένιος Ονέγκιν

Ο διαδικτυακός οδηγός όπερας για την άρια PUSKAI POGIBNU YA (σκηνή επιστολής)

του Pjotr Tchaikovsky
Διαβάστε Ενδιαφέροντα γεγονότα και ακούστε υπέροχα βίντεο στο YouTube για τη διάσημη άρια του Τσαϊκόφσκι “PUSKAI POGIBNU YA”.

Αν θέλετε να διαβάσετε και να ακούσετε περισσότερα για τον “EUGENE ONEGIN”, κάντε κλικ σε αυτόν τον σύνδεσμο για το πορτρέτο της όπερας

Η άρια PUSKAI POGIBNU YA – σύνοψη και ιστορικό

Σύντομη περιγραφή: Στην εξοχική έπαυλη Larins. Η Λαρίνα αναπολεί τα νιάτα της, όταν δεν μπόρεσε να παντρευτεί έναν αξιωματικό που αγαπούσε. Ακούει τις δύο κόρες της, ενώ στο βάθος οι χωριατοπούλες τραγουδούν ρωσικά λαϊκά τραγούδια. Οι δύο αδελφές δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές στον χαρακτήρα. Η Όλγα είναι χαρούμενη και πληθωρική, η Τατιάνα είναι ονειροπόλα και εσωστρεφής. Εμφανίζεται ο Λένσκι. Είναι ένας ποιητής και γείτονας που αγαπάει την Όλγα με πάθος… Συνοδεύεται από τον Ονέγκιν, έναν γείτονα και αριστοκράτη. Ενώ ο Λένσκι είναι ένας παθιασμένος άνθρωπος, ο Ονέγκιν, ένας ψυχρός ορθολογιστής, ήταν για πολύ καιρό άνθρωπος της διασκέδασης και βαριέται εδώ και καιρό στο κτήμα του θείου του. Η Τατιάνα πηγαίνει μια βόλτα με τον Ονέγκιν, νιώθει μια παράξενη έλξη γι’ αυτόν, ενώ ο Ονέγκιν φαίνεται μάλλον απόμακρος. Το βράδυ δεν μπορεί να κοιμηθεί. Η ευαίσθητη Τατιάνα έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει ερωτευτεί τον Ονέγκιν. Κάθεται στο γραφείο της και γράφει στον Ονέγκιν ένα εκστατικό ερωτικό γράμμα. Το ίδιο βράδυ φέρνει το γράμμα στον Ονέγκιν.
 

Η σκηνή της επιστολής είναι ένας από τους μεγαλύτερους μονολόγους της ιστορίας της όπερας. Σε αυτή την περίφημη σκηνή η Τατιάνα περνάει από όλα τα συναισθήματα. Από την απελπιστική απελπισία μέχρι την εκστατική ευθυμία. Ο μονόλογος χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα, καθένα από τα οποία θα μπορούσε να σταθεί και μόνο του.

Η εισαγωγή περιγράφει τον φλογερό πόθο της Τατιάνας. Το δονούμενο τρεμόλο των εγχόρδων αντανακλά την εσωτερική ανησυχία και διχόνοια.

Η αλλαγή της ορχηστρικής εισαγωγής σε γρήγορες ημιτετράδες με μαδημένα οκτάλεπτα του ενθουσιασμένου καρδιακού παλμού μιμείται τον ενθουσιασμό της για το αν θα γράψει το γράμμα. Σύντομα η Tatjana αρχίζει με την απόφασή της: “Puskai pogibnu y” (“Και αν ήταν το τέλος μου”):

Το τραγούδι γίνεται πιο πυρετώδες, αυξάνοντας τα κύματα μέχρι το ψηλό λα που τελειώνει με την απόφαση να καθίσει αμέσως στο γραφείο “vezdy, on predo mnoyu!”.

Όταν η Τατιάνα κάθεται στο γραφείο της, σιωπά, η ορχήστρα ηρεμεί και αρχίζει με μια νέα, αυτή τη φορά ήρεμη εισαγωγή:

Το leitmotif της Tatiana ακούγεται στα έγχορδα:

Παίρνει το στυλό στο χέρι της, αλλά μετά από μερικές γραμμές παραπαίει, τι να γράψει; Εμφανίζεται το μοτίβο του Onegin, που επαναλαμβάνεται τρυφερά τραγουδισμένο αρκετές φορές στο όμποε:

Αλλά εκείνη διστάζει: “ne v silakh ya vladyet svoyei dushoi!” (“Δεν έχω τη δύναμη να υποτάξω την καρδιά μου!”). Ποια είναι η εναλλακτική λύση; Ο Τσαϊκόφσκι παραθέτει το μοτίβο της μοναξιάς της Τατιάνας στα φλάουτα:

Με το μοτίβο του Ονέγκιν στην ορχήστρα που αρχίζει να γράφει (“zachem vi posetili nas;”, “Γιατί μας επισκέφτηκες;”), αποκαλύπτει τα πάντα. Γράφει την εξομολόγηση της αγωνίας της. Ο Τσαϊκόφσκι αυξάνει όλο και περισσότερο το ρυθμό, η μουσική γίνεται όλο και πιο επείγουσα. Στη συνέχεια, η διάθεση αλλάζει ξαφνικά, όταν το όμποε τραγουδά το μοτίβο της ερωτικής εξομολόγησης:

Στην αρχή η Τατιάνα υιοθετεί διστακτικά το μοτίβο με τρυφερότητα: “Kto ti: moi angel li khranitel” (“Ποιος είσαι; Ο φύλακας άγγελός μου ή ένας πονηρός πειραστής;”). Ο φόβος της απόρριψης είναι μεγάλος, αλλά θέλει να προσπαθήσει. Καθώς υπογράφει το γράμμα, ακούγονται ένδοξα χάλκινα πνευστά και επευφημιστικά έγχορδα και η Τατιάνα τελειώνει την άρια με τρεμάμενα λόγια.

Η άρια – το κείμενο του PUSKAI POGIBNU YA

‘σε με να χαθώ, αλλά πρώτα
επιτρέψτε μου να καλέσω, με εκθαμβωτική ελπίδα,
ευδαιμονία άγνωστη ακόμα.
Η γλυκύτητα της ζωής είναι γνωστή σε μένα!
 

Πίνω το μαγικό φίλτρο της επιθυμίας!
Με πολιορκούν οράματα!
Παντού, όπου κι αν κοιτάξω,
Βλέπω τον μοιραίο πειρασμό μου!
Όπου κι αν κοιτάξω, τον βλέπω!

(Πηγαίνει στο τραπέζι, κάθεται, γράφει και μετά σταματά.)
 
Όχι, αυτό είναι λάθος!
Θα ξεκινήσω ξανά!
 

(σκίζει το ανολοκλήρωτο γράμμα)

Αχ, τι μου συμβαίνει! Έχω πάρει φωτιά!
Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω!
 

(Γράφει, μετά σταματά και το ξαναδιαβάζει.)
 

“Σου γράφω, – και μετά;
Τι άλλο να πω;
Τώρα, ξέρω, είναι στη δύναμή σου…
να με τιμωρήσετε με περιφρόνηση!
 

Αλλά αν θρέψεις έναν κόκκο οίκτου
για τη δυστυχισμένη μου μοίρα,
δεν θα με εγκαταλείψεις.
Στην αρχή ήθελα να παραμείνω σιωπηλός,
τότε, πιστέψτε με, ποτέ δεν θα
γνώριζαν την ντροπή μου,
ποτέ!
 

(Αφήνει το γράμμα στην άκρη.)
 

Ω ναι, ορκίστηκα να κλειδώσω μέσα στο στήθος μου
αυτή η ομολογία ενός τρελού και φλογερού πάθους.
Αλίμονο, δεν έχω τη δύναμη να δαμάσω την καρδιά μου!
 
Ό,τι κι αν συμβεί, είμαι προετοιμασμένος!
Θα τα ομολογήσω όλα! Κουράγιο!
Θα τα γνωρίζει όλα!
 

(Γράφει.)
 

“Γιατί, ω γιατί μας επισκεφτήκατε;
Θαμμένος σε αυτή την απομακρυσμένη εξοχή,
Δεν θα έπρεπε ποτέ να σε γνωρίσω,
ούτε θα έπρεπε να γνωρίζω αυτό το μαρτύριο.
 

Η αναταραχή μιας νεανικής καρδιάς,
να ηρεμήσει με το χρόνο, ποιος ξέρει; –
πιθανότατα θα είχα βρει άλλο,
έχουν αποδειχθεί πιστή σύζυγος
και ενάρετη μητέρα…’
 

(Χάνεται σε σκέψεις και μετά σηκώνεται ξαφνικά.)
 

‘λλο ένα! Όχι, σε κανέναν άλλο στον κόσμο
θα έδινα την καρδιά μου!
Έχει αποφασιστεί από ψηλά,
Είναι το θέλημα του ουρανού: είμαι δικός σας!
 

Όλη μου η ζωή ήταν μια υπόσχεση
αυτής της αναπόφευκτης συνάντησης,
Το ξέρω αυτό: Ο Θεός σε έστειλε σε μένα,
είσαι ο φύλακάς μου μέχρι τον τάφο!
 

Εμφανίστηκες μπροστά μου στα όνειρά μου,
ακόμα αόρατη, ήσουν ήδη αγαπητή,
το θαυμαστό σου βλέμμα με γέμισε λαχτάρα,
η φωνή σου αντηχούσε στην καρδιά μου
πριν από πολύ καιρό … όχι, δεν ήταν όνειρο!
Μόλις έφτασες, σε αναγνώρισα,
 

Σχεδόν λιποθύμησα, άρχισα να φλέγομαι από πάθος,
και είπα στον εαυτό μου: “Αυτός είναι!” “Αυτός είναι!
Το ξέρω! Σε άκουσα …
Δεν μου μίλησες στη σιωπή…
όταν επισκέφθηκα τους φτωχούς
ή αναζήτησε στην προσευχή κάποια παρηγοριά
για την αγωνία της ψυχής μου;
 

Και ακριβώς αυτή τη στιγμή,
δεν ήσουν εσύ, αγαπητό όραμα,
που φλέγονταν στο διάφανο σκοτάδι
έσκυψε απαλά στο κρεβάτι μου
και με χαρά και αγάπη
ψιθυριστά λόγια ελπίδας;
 

(Επιστρέφει στο τραπέζι και κάθεται ξανά για να γράψει.)
 

“Ποιος είσαι εσύ”; Ο φύλακας άγγελός μου
ή ένας πονηρός πειρασμός;
Βάλε τις αμφιβολίες μου να ξεκουραστούν.
Ίσως όλα αυτά να είναι ένα κενό όνειρο,
η αυταπάτη μιας άπειρης ψυχής,
και κάτι τελείως διαφορετικό πρόκειται να γίνει …
 

(Σηκώνεται ξανά και περπατάει σκεπτόμενη πέρα δώθε.)
 

Αλλά ας είναι! Η μοίρα μου
από εδώ και στο εξής σας εμπιστεύομαι,
με δάκρυα μπροστά σου,
σας εκλιπαρώ για την προστασία σας,
Σας ικετεύω.
Φανταστείτε: Είμαι ολομόναχος εδώ!
Κανείς δεν με καταλαβαίνει!
Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο,
και πρέπει να χαθεί στη σιωπή!
 

Σε περιμένω,
Σας περιμένω! Μίλα τη λέξη
να αναζωογονήσει τις πιο τρυφερές ελπίδες της καρδιάς μου
ή να διαλύσουμε αυτό το καταπιεστικό όνειρο
με, δυστυχώς, την περιφρόνηση,
αλίμονο, η περιφρόνηση που μου άξιζε!
 

(Πηγαίνει γρήγορα στο τραπέζι, τελειώνει βιαστικά την επιστολή, την υπογράφει και τη σφραγίζει.)
 

Τελείωσε! Είναι πολύ τρομακτικό για να το ξαναδιαβάσω,
Λιποθυμώ από ντροπή και φόβο,
αλλά η τιμή του είναι η εγγύησή μου
και σε αυτό εμπιστεύομαι!
 

(Πηγαίνει στο παράθυρο και παραμερίζει τις κουρτίνες. Το δωμάτιο πλημμυρίζει αμέσως με ένα ρόδινο φως της αυγής. Από μακριά ακούγεται η αυλή ενός βοσκού).
 

Α, η νύχτα πέρασε,
όλα είναι ξύπνια …
και ο ήλιος ανατέλλει.
Ο βοσκός παίζει την πίπα του …
Όλα είναι ειρηνικά.
Ενώ εγώ … I …

Φημισμένες ερμηνείες του PUSKAI POGIBNU YA

Η σκηνή με το γράμμα της Anna Netrebko είναι απλά υπέροχη. Κατακτά τα οικεία μέρη αυτού του κομματιού, το τραγούδι της είναι διακριτικό, τα piani κόβουν την ανάσα, για να δημιουργήσει λίγο αργότερα εκστατικές κορυφαίες νότες σε μεγάλα κάρβουνα από το γεμάτο λαρύγγι.

Puskai pogibnu ya – Netrebko

Peter Lutz, opera-inside, ο online οδηγός όπερας για την άρια “PUSKAI POGIBNU YA” από την όπερα “Ευγένιος Ονέγκιν” του Pjotr Tchaikovsky