UNA FURTIVA LAGRIMA- άρια από την όπερα Elisir d’amore (Το ελιξίριο του έρωτα)

Ο διαδικτυακός οδηγός για την άρια UNA FURTIVA LAGRIMA του Ντονιτσέτι

Διαβάστε ενδιαφέροντα στοιχεία και ακούστε υπέροχα βίντεο στο Youtube για τη διάσημη άρια “UNA FURTIVA LAGRIMA”.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την όπερα L’elisir d’amore, κάντε κλικ στον σύνδεσμο για τον online οδηγό

Η άρια – σύνοψη και ιστορικό

Σύντομη περιγραφή: Η Αντίνα, η οποία δεν γνωρίζει τίποτα για τον θάνατο του θείου του Νεμορίνο, μαθαίνει από τον Ντουλκαμάρα ότι ο Νεμορίνο πουλήθηκε στον Μπελκόρε εξαιτίας της. Η συγκινημένη Αντίνα επιστρέφει την αμοιβή στρατολόγησης. Ο Ντουλκαμάρα θέλει να της πουλήσει και ένα μπουκάλι. Εκείνη απλώς χαμογελάει και του λέει ότι θέλει να κερδίσει πίσω τον Νεμορίνο μόνο με τα μάτια και το χαμόγελό της. Ο Νεμορίνο νομίζει ότι έχει εντοπίσει ένα κρυφό δάκρυ στα μάτια της Αντίνα, όταν οι πολλές κοπέλες τον περικύκλωσαν.
 

Ο Νεμορίνο είναι ένας κάπως αφελής νεαρός. Σε αυτή την άρια, η οποία βρίσκεται σχεδόν στο τέλος, ο Νεμορίνο είναι για πρώτη φορά ευτυχισμένος όταν ανακαλύπτει ότι η ιδιότροπη Αντίνα τον έχει ερωτευτεί. Η άρια είναι γραμμένη για λυρική φωνή. Είναι καλύτερη όταν ο τενόρος προσπαθεί να εμμείνει πλήρως στον χαρακτήρα του Νεμορίνο χωρίς ηρωικές πτυχές. Έτσι, η μελωδία πρέπει να τραγουδιέται dolce.

Η άρια εισάγεται από ένα σόλο φαγκότο. Αυτό που κάνει αυτή την άρια ιδιαίτερα όμορφη, εκτός από τα μεγαλοπρεπή μοτίβα, είναι ότι το πρώτο μέρος κάθε στίχου είναι γραμμένο σε ελάσσονα και το δεύτερο μέρος σε μείζονα. Αυτή η μετάβαση από τον πόνο στην ελπίδα ενισχύεται θαυμάσια από την εκφραστική ενορχήστρωση του φαγκότου και του κλαρινέτου.

Η άρια – κείμενο του una furtiva lagrima

 
Una furtiva lagrima
Negl’occhi suoi spunto:
Quelle festose giovani
Invidiar sembro.

Che piu cercando io vo?
Che piu cercando io vo?
M’ama, si m’ama, lo vedo, lo vedo.
Un solo instante I palpiti
Del suo bel cor sentir!
I miei sospir, confondere
Per poco a’ suoi sospir!
I palpiti, I palpiti sentir,
Confondere I miei coi suoi sospir
Cielo, si puo morir!

Di piu non chiedo, non chiedo.
Αχ! Cielo, si puo, si puo morir,
Di piu non chiedo, non chiedo.
Si puo morir, si puo morir d’amor
 
Ένα κρυφό δάκρυ
Στα μάτια της έκλαψα:
Αυτοί οι εορταστικοί νέοι
Φαίνεται ότι ζηλεύω.

Τι άλλο να ζητήσω;
Τι άλλο θέλω;
Με αγαπάει, με αγαπάει, το βλέπω, το βλέπω.
Μόνο για μια στιγμή
Της όμορφης καρδιάς του να νιώσω!
Μπερδεύω τους αναστεναγμούς μου
Για λίγο στους αναστεναγμούς του!
Νιώστε τον παλμό, νιώστε τον παλμό,
Μπερδεύω τους δικούς μου με τους αναστεναγμούς της
Θεέ μου, μπορείς να πεθάνεις!

Δεν ζητώ τίποτα άλλο, δεν ζητώ τίποτα άλλο.
Αχ! Ουρανοί, μπορεί κανείς, μπορεί κανείς να πεθάνει,
Δεν ζητάω τίποτα άλλο, δεν ζητάω.
Κάποιος μπορεί να πεθάνει, κάποιος μπορεί να πεθάνει από αγάπη
 

Γράφτηκε για τη φωνή ενός λυρικού τενόρου

Ο ρόλος του Nemorino είναι γραμμένος για λυρικό τενόρο. Ο λυρικός τενόρος έχει απαλή, λιωμένη φωνή. Η φωνή πρέπει να είναι πλούσια και ευκίνητη στη μελωδική δημιουργία. Μπορεί να φτάσει με ευκολία τις ψηλές νότες και να δημιουργήσει έναν όμορφο ήχο. Ο λυρικός τενόρος πρέπει να είναι σε θέση να τραγουδήσει πειστικά τόσο τα οικεία κομμάτια όσο και τα πιο συναρπαστικά κομμάτια.

Φημισμένες ερμηνείες UNA FURTIVA LAGRIMA

Το 1901 Ο Enrico Caruso τραγούδησε αυτή την άρια για πρώτη φορά. Ήταν η πρώτη του σεζόν στη Σκάλα και ο Τοσκανίνι διηύθυνε. Ήταν το μεγαλύτερο χειροκρότημα που είχε ακουστεί ποτέ μέχρι τότε σε αυτό το θέατρο. Έγινε μια από τις σημαντικότερες όπερες στην καριέρα του και στη Met. Το “Una Furtiva lagrima” ήταν μια από τις πρώτες άριες που ηχογράφησε ο Caruso και ήταν ίσως η άρια που έγινε η πιο διάσημη, μαζί με το vesti la giubba. Σε αυτή την ηχογράφηση (που συνοδεύεται τεχνικά από μια σύγχρονη ορχήστρα) το κλασικό rubato ακούγεται, για παράδειγμα, στο δεύτερο “che piu cercando io vo”, το οποίο, σε συνδυασμό με ένα μεγαλειώδες accelerando, είναι διπλάσιο σε διάρκεια από αυτό του Παβαρότι ογδόντα χρόνια αργότερα. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για το (υπέροχα) μακρύ ritardando στο “io la vedo”.

Τον 20ό αιώνα ήρθε ο τύραννος Τοσκανίνι, ο οποίος υπό τον τίτλο της πιστότητας στο πρωτότυπο έργο, διευθέτησε το rubato του τραγουδιστή, γεγονός που οδήγησε σε αμφιλεγόμενες συζητήσεις μέχρι σήμερα. Στο δεύτερο μέρος της άριας, ο Νεμορίνο φαντάζεται ότι κρατά την Αντίνα στην αγκαλιά του και αισθάνεται τους χτύπους της καρδιάς της. Ακούστε τον Enrico Caruso να τραγουδά αυτό το σημείο τρυφερά και στη συνέχεια με ένα υπέροχο κρεσέντο να ζητωκραυγάζει “Cielo” χωρίς να χάνει την τρυφερότητα. Το τέλος αυτής της άριας είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Kesting, “η υπέροχη ευκινησία της φωνής που ακούγεται- οι αλυσίδες κολορατούρας δένουν τις νότες μεταξύ τους σαν αστραφτερά μαργαριτάρια. Με την τελευταία φράση, ο Caruso ξεπερνά το bel canto χωρίς να εγκαταλείπει την τεχνική βάση του κλασικού “τραγουδιού στην αναπνοή”. Τραγουδάει τη λέξη “si puo morir” όχι όπως ένας tenor di grazia, αλλά με ένα ισχυρό κρεσέντο. Ο Caruso αφήνει τη φωνή να φουσκώσει πολύ αργά και στη συνέχεια προσθέτει ένα γρήγορο αλλά κυριαρχούμενο δονητικό: το ξαφνικό άναμμα μιας φωτιάς από ένα βίαιο φύσημα ανέμου”.

Una furtiva lagrima (1) – Caruso

και μια ερμηνεία από τον Luciano Pavarotti

Una furtiva lagrima (2) – Pavarotti

Μια τρίτη έκδοση από τον Jonas Kaufmann.

Una furtiva lagrima (3) – Placido Domingo

Και τέλος μια ερμηνεία από τον Placido Domingo

Una furtiva lagrima (4) – Placido Domingo

Peter Lutz, opera-inside, ο online οδηγός όπερας για την UNA FURTIVA LAGRIMA από την όπερα L’elisir d’amore.