Cilea udowodnił w tej operze, że posiada wielkie wyczucie dramatu i jest utalentowanym melodystą.
Wykonanie arii Adriany- “Io son l’umile ancella”
Różne sceny tej opery są sztuką w sztuce. Jest to ciekawy efekt, który wykorzystał już współczesny Cilei Leoncavallo w “Pagliacci”. Adriana prezentuje się jako szczera artystka, która z taką samą głębią uczucia występuje w teatrze, jak w prawdziwym życiu wobec mężczyzny Maurizio. Krytycy niekiedy odrzucają tę arię jako utwór “piningowy”, ale daje ona artystce znakomitą okazję do wypełnienia roli swoją osobowością.
Prawdopodobnie najlepszą Adrianą początku XXI wieku jest/była Anna Netrebko. Z ciemniejszym dojrzałym głosem, Anna Netrebko zachwyciła publiczność w Nowym Jorku i Salzburgu w 2019 roku, szczególnie w lirycznych fragmentach tej opery.
Io son l’umile ancella – Netrebko
Występ Maurizio z piękną arią “la dolcissima effigie”
Partia Maurizia nie należy do ról typu A dla tenorów. Co prawda ma bardzo piękne arie, ale muzycznie i dramaturgicznie nie daje tenorowi zbyt wielu okazji do pokazania swoich umiejętności.
Słyszymy Carlo Bergonziego. Był to tenor liryczny o pięknym głosie i świetnej technice. Nagranie inspiruje wielką muzykalnością i płynnością głosu.
La dolcissima effigie – Bergonzi
Adriana jest zdesperowana – chorobliwy nastrój “Poveri fiori”
“Poveri fiori” to utwór melancholijny, więcej, Cilea zapisał w partyturze oznaczenie tempa “andante triste”. Dwa elementy stylistyczne charakteryzują tę arię. Z jednej strony częste skoki oktawowe głosu (np. w “Poveriꜛfiori”) tworzą nastrój rozpaczy Adriany, a dysonansowe akordy w orkiestrze w metrum ciężkim (“primo”) w części środkowej wprowadzają chorobliwy nastrój.
Słyszymy interpretację tej arii. Czytamy trafny opis Adriany Magdy Olivero dokonany przez Kestinga: “Jej głos ma działanie ciężkich perfum, estetycznego aromatu. Nigdy nie próbuje przybrać najtrudniejszej ze wszystkich póz: pozy naturalności. Kiedy śpiewa “poveri fiori”, docelowe nuty nie są już gestami, ale dotykają póz, jak baletnica tańcząca umierającego łabędzia.”
Jest to interpretacja divy (w sensie pozytywnym), “tragedii weryzmu”, która odciska na arii swoje osobiste piętno.
Poveri fiori – Olivero
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!