Don Pasquale to jedna z trzech wielkich oper buffo okresu bel canto. Mimo kłopotów zdrowotnych Donizetti stworzył w tym późnym dziele operę z wieloma wspaniałymi pomysłami muzycznymi.
Słynna aria Noriny “Quel guardo di cavaliere”
Fakt, że Norina czyta historię miłosną jest współczesnym chwytem Donizettiego, gdyż takie “powieści groszowe” były wówczas niezwykle popularne. Z punktu widzenia historii muzyki utwór ten jest interesujący. Wiemy, że Chopin podziwiał Donizettiego i próbował naśladować na fortepianie jego śpiewny głos bel canto. Pierwsza część znanej arii rozpoczyna się jak w chopinowskim nokturnie. Na kołyszącym się akompaniamencie 6/8 Norina śpiewa śpiewną kantylenę z uduchowionymi ritardandi. Pojawiającemu się znanemu tematowi towarzyszy rytm kropkowany. Po trzeciej części powraca kropkowana melodia, prowadząc najpierw do dźwięku B, a następnie w “vivasi ah” do wysokiego C. Aria kończy się 7-taktowym trylem. Wspaniała aria dla wirtuoza sopranu koloraturowego.
Słyszymy tę arię w interpretacji Anny Netrebko. Jej Norina w MET w Nowym Jorku była wielkim wydarzeniem. Mogła w pełni pokazać swoje możliwości komediowe i wokalne. Podobnie jak w innym arcydziele buffo Donizettiego, “Elisir d’amore”, udało jej się porwać publiczność swoją charyzmą i prezencją sceniczną.
Quel guardo di cavaliere … son anch’io la virtu – Netrebko
Ernesto jest śmiertelnie nieszczęśliwy – aria z solo na trąbce
Słuchając muzyki Don Pasquale, zdumiewamy się, jak daleko jest ona od Wagnera. W “Cerchero lontana terra” słyszymy klasyczny numer opery włoskiej, czyli młodzieńca targanego miłosnymi rozterkami. Z drugiej strony Wagner pisze premierę Latającego Holendra w tym samym czasie, co dzieło Donizettiego, a już 2 lata później Niemiec miał skomponować Tannhäusera i założyć dramat muzyczny. Bohaterowie Donizettiego są wzięci z życia i dalecy od Wagnerowskiego świata legend.
Donizetti prezentuje nam w tej arii coś niezwykłego. Głęboko smutne solo trąbki wprowadza nas w nastrój Ernesta. Normalnie słuchacz nie kojarzy tego instrumentu z takimi uczuciami. Donizetti zapewne celowo sprowokował ten efekt, by podkreślić złożoność, która ma być czymś więcej niż zwykłą komedią pomyłek.
Florez przedstawia nam Ernesta wrażliwego, ale nie sentymentalnego. Recytatyw w pierwszej części jest wspaniale zinterpretowany i pozwala odczuć rozpacz (“Povero Ernesto”) porzuconego i zdradzonego. a na koniec długiej arii pokazuje bezbłędne i bezwysiłkowe wysokie C.
Povero Ernesto … Cerchero lontana terra – Florez
Słynny duet Sillabato z basami buffo
Duet ten zasłynął z szybkiego śpiewu w mowie (sillabato) i jest jednym z absolutnych highlightów tej opery (od 5.00 w poniższym nagraniu).
Cheti cheti immantinente … Vedrai se giovino – Smith / Evans
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!