Niewiele oper potrafi wywołać taką burzę oklasków na zakończenie spektaklu jak Elektra. Muzyka Elektry i jej główna rola jest wyjątkowa w literaturze operowej, a Strauss, wielki malarz tonów, potrafił tą muzyką przekroczyć granice swoich czasów.
Imponująca wersja filmowa Böhm / Friedrich
Strauss napisał lśniącą muzykę do tego długiego monologu Elektry, jednego z najważniejszych punktów opery. Orkiestra nieubłaganie atakuje Elektrę, gdy na jej oczach rozgrywa się haniebny akt morderstwa. Tylko na chwilę muzyka rozjaśnia się, gdy Elektra wyobraża sobie, jak w transie, że jej ojciec pojawia się ponownie. Przy akompaniamencie delikatnych smyczkowych nut wspomina ojca. W ostatniej części muzyka staje się marsowa i triumfalna podczas myśli o zemście.
Słyszymy nagranie ze wspaniałej filmowej wersji tej opery w reżyserii Götza Friedricha i dyrygenta Karla Böhma z 1981 roku. Böhm (ur. w 1894 r.) był wieloletnim przyjacielem kompozytora i bardzo pragnął, by dane mu było dokończyć tę produkcję. Na krótko przed zakończeniem prac zmarł w wieku 87 lat. Wystarczyło to do zrealizowania filmu, który ostatecznie stał się wspaniałym obrazem tej opery.
Słyszymy w tym fragmencie Leonie Rysanek, rodowitą wiedeńczankę, jedną z wielkich powojennych aktorek charakterystycznych Straussa i Wagnera.
Alein, weh, ganz allein – Rysanek
Elektra rozpoznaje swojego brata – przejmująca scena rozpoznania
Rozgrywa się przejmująca scena. Kiedy Orest się ujawnia, Elektra jest w stanie tylko wymamrotać imię brata. Po tym pełnym niedowierzania zdumieniu rozbrzmiewa czuła melodia, głosząca braterską miłość Elektry. Miłość i triumf jednoczą się w cieple muzyki nie słyszanej wcześniej.
Orest! – Rysanek
Dziki taniec zemsty Elektry
Słynna surrealistyczna scena tańca z ekstatyczną muzyką rozpoczyna się w nagraniu o 8:30, w której melodia durowa zmaga się z powtarzającym się trójdźwiękiem molowym, tworząc przejmujący efekt końcowy w operze.
Ob ich nicht höre (Finale) – Rysanek / Varnay
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!