Geneza Opery za trzy grosze była dramatyczna. Wszyscy spodziewali się, że poniesie ona klęskę. Ale premiera 31 sierpnia 1928 roku okazała się triumfalnym sukcesem, którego nikt się nie spodziewał i przyniosła Kurtowi Weillowi i Bertoldowi Brechtowi nagłą sławę. Melodie Weilla stały się popularnymi przebojami, a dzieło tylko w ciągu pierwszych 5 lat wystawiono 10 000 razy.
Słynny Moritat Mackiego Messera
Moritaten (pochodzące prawdopodobnie od słowa “morderczy czyn” lub “moralność”) były makabrycznymi balladami śpiewanymi na jarmarkach przy akompaniamencie skrzypiec lub organów beczkowych.
Od samego początku Moritat stał się popularną pieśnią par excellence i najsłynniejszym utworem Opery za trzy grosze. Co ciekawe, utwór ten nie znalazł się w pierwotnej wersji, a powstał dopiero w ostatniej chwili, ponieważ aktor Harald Paulsen nalegał, by jako pierwszy wystąpić z piosenką.
Utwór składa się z 6 wersów i zaczyna się tylko z towarzyszeniem fisharmonii. Z każdą zwrotką dołączają kolejne z 9 instrumentów zespołu. Weill pisze na początku “w sposób liry korbowej”. Rytm rozwija się coraz bardziej w fokstrota.
Piosenkę słyszymy w dwóch wersjach. Pierwsza to ta z pierwszego Macheatha, Haralda Paulsena, któremu zawdzięczamy istnienie utworu.
Der Haifisch, der hat Zähne – Paulsen
Der Mond über Soho (The Moon Over Soho)
Ten numer jest zachwycającą karykaturą konwencjonalnej opery. Podczas gdy w Normie Belliniego (i wielu innych operach) doświadczamy magicznych nocy księżycowych w pełni, księżyc nad Soho jest groteskowym grymasem na nocnym niebie.
Anstatt das …Das ist der Mond über Soho (No They Can’t Song)
Rozbrzmiewająca pieśń armatnia
Na krótko, dreszcz ogarnia gości weselnych, gdy pojawia się Tiger-Brown, przerażający szef londyńskiej policji. Jest on dawnym przyjacielem Macheatha z dzieciństwa i przybył tylko po to, by mu pogratulować. Dwaj starzy kumple z czasów wojny śpiewają wspólnie pieśń armatnią.
Tak zwana pieśń armatnia to porywający ragtime z porywającym refrenem, napisany w tempie fokstrota.
Słyszymy i widzimy ten duet w wersji filmowej z 1931 roku.
John war darunter und Jim war dabei (CANON SONG)
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!