Mozart miał napisać Singspiel dla cesarza Józefa II. Spełnił jego życzenie i napisał pierwsze naprawdę wielkie dzieło tego gatunku. Jednocześnie przełamał schemat Singspielu i napisał jedno ze swoich wielkich arcydzieł. Uprowadzenie stało się jednym z jego największych sukcesów w słonecznym okresie życia.
Ulubiona aria Mozarta – liryczny utwór na pokrzepienie serc
Nie po raz ostatni Mozart pisze piękny utwór o bijącym sercu (porównaj 10 lat później piękne “batti o batti bel Masetto” z Don Giovanniego), któremu każe pięknie bić w orkiestrze. Był to jeden z ulubionych utworów Mozarta. Smyczki kropkowane (komponowane w oktawach) i piękne crescendi są bardzo wrażliwie skomponowane.
Słyszymy w tej arii Fritza Wunderlicha. Wunderlich uważany był w latach powojennych za “ideał” tenora mozartowskiego. Mozartowskie role tenorowe wymagają głosu zwinnego i lirycznego, gdyż zwykle muszą śpiewać “tylko” emocje, gdyż akcja i jej dramaturgia rozgrywa się w recytatywach.
O wie ängstlich, wie feurig klopft mein liebevolles Herz – Wunderlich
Constanze jest gotowy na tortury
Do tego dramatu duszy Konstancji Mozart napisał utwór zachwycający. Tak zwana “Aria Marterna” Konstancji jest jedną z najtrudniejszych arii w literaturze operowej. Wymaga siły do długich dramatycznych pasaży, wielkiej pewności koloraturowej i znacznej rozpiętości głosowej. Zabiera głos aż do wysokiego D.
Do tego potrzebna jest wytrzymałość, bo bezpośrednio przed tą arią śpiewak musiał już śpiewać wielką arię. Jeśli poprzedzająca aria “Traurigkeit ward mir zum Lose” utrzymana jest w zrezygnowanym, beznadziejnym tonie, to w tzw. “Martern-Arie” Mozart ukazuje Konstancję jako kobietę pełną pasji, gotową do poświęceń.
Ten 10-minutowy utwór jest muzycznie i dramaturgicznie ogromnie rozbudowany i określany jest również jako “koncert na sopran koloraturowy, instrumenty solowe i orkiestrę”. Aria rozpoczyna się niezwykle długim, przypominającym uwerturę wstępem, w którym instrumenty solowe (obój, flet, skrzypce, wiolonczela) grają barwne pasaże.
Słyszymy to nagranie w wykonaniu Eddy Moser. Moser była jednym z wielkich mozartowskich sopranów koloraturowych okresu powojennego. Była śpiewaczką, która bezkompromisowo oddawała się swoim rolom i nigdy nie oszczędzała głosu. Siła jej głosu pozwalała jej nie tylko śpiewać role koloraturowe, ale także błyszczeć na polu dramatycznym. Jak czerwony płomień świeciły jej nagrania Konstancji i Królowej Nocy. Ta ostatnia znalazła się nawet jako tytuł muzyczny w serii złotych nagrań, które wyniosły statek kosmiczny Voyager w bezkres kosmosu. Warto zwrócić uwagę na jednoczesną zwinność i potęgę Twojego głosu. Proszę posłuchać na przykład fragmentu, w którym śpiewa ona podtrzymane C, po którym następuje bezbłędny tryl (6:30).
Martern aller Arten (Marters of all kinds) – Moser.
Blondynka i Pedrillo są gotowi na ryzykowną ucieczkę z seraju
Osmin triumfuje – Mozart prowadzi głos Osmina do piwnicy
Ta aria to najpiękniejszy fragment partii Osmina. Perełka dla komediowego basa o wielkiej rozpiętości głosowej i pewnej głębi.
Kesting wysoko ocenia Osmina Kurta Molla: “Osmin Kurta Molla to jeden z najbardziej przejmujących portretów i największych popisów wokalnych epoki LP.” Słychać w tej arii wielką zwinność głosu (od 2:09) i niesamowitą rozpiętość wokalną, która pozwala mu bez wysiłku śpiewać najniższą nutę napisaną w znanej operze (niskie D w 2:35)
O, wie will ich triumphieren – minor
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!