Otello_Verdi_3_immortal_pieces_of_opera_music_Hits_Best_of

Ta opera Giuseppe Verdiego uważana jest za kongenialne dzieło na temat wkładu Szekspira do literatury światowej. Dla wielu tenorów rola Otella jest ukoronowaniem ich kariery.

 
 
 

 
 
 

Wielki duet miłosny

Otello usłyszał hałas i pojawia się. Widzi, że Cassio zranił starego dowódcę Montano. Odbiera Cassio stopień kapitana i odsyła wszystkich do domu. On zostaje sam z Desdemoną, gdzie w jej ramionach znajduje ukojenie.
Ten miłosny duet jest jednym z najważniejszych momentów opery. Oboje stoją wieczorem na tarasie i patrzą na spokojne morze. Wyciszone solowe wiolonczele wprowadzają nas w romantyczny nastrój nocy, a Desdemonie towarzyszą mieniące się harfy. Verdi nie komponuje jednak typowego miłosnego duetu, zbyt wiele tu rozpaczy i wyczuwalnego dramatyzmu. W drugiej części Verdi tworzy piękny, niemal wagnerowski temat o naglącym działaniu:

Z tym tak zwanym “motywem pocałunku” spotkamy się jeszcze raz w ostatnim akcie, między innymi w scenie śmierci Otella. Scenę tę kończą flety i harfy, którym towarzyszą smyczki.

Domingo urzeka w tym nagraniu jako gwałtowny i ekstatyczny Otello.

Già della notte – Domingo / Studer

 
 
 
 
 

Wielki duet Iago i Otella – Si, pel ciel

Synopsis: Teraz Otello jest przekonany o winie Desdemony. Składa uroczystą przysięgę zemsty, a Iago dołącza do niego.

W scenie przysięgi widać jeszcze pozostałości dawnej opery Verdiana. W stylu cabaletty, szybkiej, jednostroficznej kulminacji, Verdi komponuje zakończenie drugiego aktu. Przed przysięgą rozlegają się trzy słynne okrzyki “Sangue”. W tej scenie można muzycznie zaobserwować, jak Otello na początku ma swoją własną formę muzyczną, ale stopniowo dostosowuje się do stylu deklamacji Iago, aż wpada w zwykłe naśladownictwo Iago, znak, że Iago zyskał całkowitą kontrolę nad Otellem.

Tę kluczową scenę słyszymy w czterech różnych nagraniach.

Mario del Monaco nie był śpiewakiem niuansów. Opinia o del Monaco była więc podzielona. Nikt tak często nie śpiewał tej roli na płytach. W tym nagraniu “del Monaco jest napędzany elektryzującym furkotem, który porusza wszystkich. Si pel ciel zapiera dech w piersiach, a ich sangwiniczne krzyki wręcz wciskają słuchacza płyty w fotel – to wykonanie, którym sam siebie wyśpiewał na Olimp Otella.” (Fischer, świetne głosy).

Si, pel ciel marmoreo giuro (1) – del Monaco / Warren

 
 
 
 
 
 

Dramat wewnętrzny Ottello

Gdy Desdemony już nie ma, Otello załamuje się. Miłość do Desdemony była najważniejszą rzeczą w jego życiu. Jego światło życia gaśnie, jego dusza jest przeżarta i pragnie zemsty.
Prawdziwy dramat tego dzieła Szekspira rozgrywa się we wnętrzu postaci. Otello musi ożywić wszystkie odcienie osobowości. Verdi wymaga od Otella nieustannego przeplatania recytatywów, deklamacji i śpiewu kantylowego. Partytura tenora usiana jest nieustannie zmieniającymi się znakami ekspresji (piano, morendo, dolce, con espressione, itd.). “Dio mi potevi scagliar” zaczyna się bladym tonem rozpaczy, przechodzi do środkowej części w piano, a kończy się fortissimo “Ah dannazione”.

Verdi i Boito każą trzem głównym aktorom wzywać Boga w wielkiej scenie. Credo Iago w 2. akcie, “Ave Maria” Desdemony w 3. akcie i “Dio mi potevia scagliar” Otella. Wszystkie trzy są portretami ról. Podczas gdy Iago reprezentuje “zło”, a Desdemona “dobro”, Otello (we współczesnym użyciu) jest “ofiarą”, staje się zrezygnowaną jednostką, która mutuje w narzędzie zła, by zniszczyć dobro.
Dla wielu Vinay był archetypem Otella po Tamagno. Wyposażony w grube struny głosowe, chilijski tenor śpiewał najpierw jako baryton, a potem przeszedł na tenor bohaterski. Otello był rolą jego życia, ale zrujnował sobie głos rolami wagnerowskimi. Tak więc śpiewał Otella mniej niż 10 lat. Poniższy fragment pochodzi z kompletnego nagrania z Toscaninim. Interpretacja Toscaniniego ma w sobie coś z oryginału. Był on wiolonczelistą w orkiestrze podczas pierwszego wykonania w 1883 roku, a później pracował z Verdim jako dyrygent jego dzieł. Nagranie to ma więc historycznie podwyższony status. To kompletne nagranie jest powszechnie uważane za jedno z najwspanialszych nagrań w historii opery.

Dio mi potevi scagliar tutti i mali (1) – Vinay

0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *